معماری سبز گامی به سوی معماری پایدار

در حوضه ی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تاثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان، تاکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمانهایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تامین مینماید سبب شکلگیری معماری پایدار گردید. در معماری پایدار، بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمیشود، انواع آلودگیهای محیطی را ایجاد نمی نماید و برسلامت انسان تاثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینه ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرارگرفتن در چرخهی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعهی پایدار حرکت میکند. با توجه به بحران انرژی در جهان و رشد سریع شهرنشینی به نظر میرسد که باید راهکارهای مناسبی جهت کنترل و کاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارایه شود. هدف از نگارش این مقاله شناخت روشهایی برای دستیابی به معماری پایدار است که امروزه به فراموشی سپرده شده وجامعه دچار معضلاتی ناگوار گشته است چه نیکوست که با شناخت اصول و مفاهیم معماری پایدار و استفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه پایدار کوشا باشیم. در این مقاله سعی شده است مفاهیم معماری سبز، اصول و کلیات آن و همسویی آن با معماری پایدار و حرکت به سوی توسعه پایدار را بررسی نماید. برای بدست آوردن نتایج مطلوب، از شیوه های مطالعاتی، تحقیق کتابخانهای اعم از کتاب، رساله، مقالات وسایتها استفاده شده است. درپایان میتوان نتیجه گرفت که ساختمان پایدار علاوه بر، برآوردن نیازهای جسمی انسانها، نیازهای روحی آنها را نیز مرتفع میسازد و در واقع نظامهایی هستند که توسعه پایدار را در سطح جامعه براساس سلامت بشر، بهره وری و رفاه، بیان میکنند. امید است که بتوان از این طریق قدمی کوچک در مسیر هدایت ساخت ابنیه در طبیعت سبز برداشت و معماری سبز و پایدار را در کنار طبیعت سبز به ارمغان آورد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری پایدار ، طراحی پایدار ، اصول پایداری ، معماری سبز