تمثیل آوری تمثل گرایی در تصوف

تجسم بخشی به عناصر نامریی ماوراء طبیعی چون فرشته، ابلیس، جن، دنیا، خضر و نور، که یکی از کنشهای متداول در حکایات و تعلیمات صوفیانه است، اغلب به این منظور انجام میشود که از یک سو مریدان را از امکان برقراری ارتباط با عوالم روحانی و ملکوتی مطمین سازند و از سوی دیگر، ذهن و ضمیر آنان را از هدف های محدود زمینی به هدف های نامحدود آسمانی معطوف کنند و انگیزه های نیرومندی برای سیر و سلوک در طریقت در پیش روی آنها قرار دهند و در سویه سوم نیز سختیهای سپری کردن مراتب سلوک، از تحمل ریاضتها و ترک تعلقات و تن دادن به تعلیمات، با خرسندی خاطر و اشتیاق به فرجام نهایی خود که فنای از خودی و بقای در حق است به حقیقت نزدیکتر شود.

کلیدواژه ها:

تمثیل ، تمثل ، تصوف ، حکایت ، کرامت ، عناصر نامریی.