تغییرات ترشوندگی و جذب نانو ذرات سیلیس اصلاح شده با پلیمر در محیط های متخلخل

تغییر ترشوندگی سطوح نفت- دوست به حالت آب- دوست، عامل مهمی برای بهبود تولید نفت است. اخیرا استفاده از نانوذرات به عنوان عامل امیدوارکننده برای تغییر ترشوندگی سنگ های مخزن مورد استفاده قرار گرفته است. نانوذرات پاسخ دهنده به شرایط محیطی پوشش داده شده با پلیمر، به ویژه نانوذرات پوشش داده شده با مخلوط پلیمرها، به عنوان روشی جدید برای تثبیت پایداری نانوذرات در شرایط سخت مخازن نفت پیشنهاد شده است. از این رو، در این کار، مطالعات مقایسه ای بین نانوذرات سیلیکا پوشش داده شده با پلیمر آبدوست و نانوذرات سیلیکا پوشش داده شده با مخلوط پلیمرهای آبدوست و آبگریز انجام شده است تا تغییرات ترشوندگی و جذب این نانوذرات اصلاح شده بر روی محیط متخلخل شبیه سازی شده توسط دانه شیشه و دانه شیشه نفت- دوست در شرایط شوری بررسی شوند. از وزن های مختلف مولکولی پلی اتیلن گلیکول به عنوان عامل آبدوست و زنجیره پروپیل به عنوان عامل آبگریز برای بررسی نقش ویژگی های ترشوندگی و وزن مولکولی پلیمرها برای تغییرات ترشوندگی و جذب زیرلایه ها استفاده شده اند. علاوه بر این، آنالیزهای SEM و EDX برای مطالعه مورفولوژی و ترکیب عناصر سطح شیشه و شیشه نفت- دوست اصلاح شده توسط نانوذرات انجام شده اند. مطالعات ما نشان دادند که کارایی نانوذرات پوشش داده شده با مخلوط پلیمرها، حساس به حالت ترشوندگی اولیه شیشه ها است و به طور قابل توجهی عملکرد بهتری در شیشه ی نفت- دوست به دلیل وجود پلیمر آبگریز بر سطح نانوذرات بهبود یافته دارد. عملکرد بهتر برای نانوذرات سیلیکای اصلاح شده توسط مخلوط پلی اتیلن گلیکول (Mn~5000) و زنجیره پروپیل در غلظت 1000ppm به دست آمد. بررسی های سیستماتیک ما در مورد تغییرات ترشوندگی وجذب در شرایط شوری مخزن نفت نشان داد که نانوذرات سیلیکا پوشش داده شده با مخلوط پلیمرها می توانند به عنوان عاملی امیدوار کننده که پتانسیل قابل توجهی برای فرایند ازدیاد برداشت نفت دارند، در نظر گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

ترشوندگی ، جذب نانو ذرات سیلیکا اصلاح شده ، ازدیاد برداشت نفت