شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران نظام آموزش عالی با استفاده از دلفی فازی و روش BWM (مورد مطالعه: دانشگاه اصفهان)

امروزه توانمندسازی کارکنان به یکی از مهمترین دغدغه های سازمان ها تبدیل شده است. تمامی سازمانها در جهت نیل به اهدافو همچنین پاسخگویی به مسئولیتهای فزآینده خویش، نیازمند مدیریت و رهبری موثر خواهند بود. نظامهای آموزشی، بالاخصنظام آموزش عالی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به عنوان سازمانی با هدف تربیت نیروی انسانی متخصص و هدایت این افراد بهسوی علایق، مهارتها و ارزشها، در جهت اهداف عالی کشور، نیازمند مدیران و رهبران توانمند میباشند. از این رو، هدف پژوهشحاضر، شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی میباشد. این پژوهش از نظرهدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی-پیمایشی میباشد. برای این کار پس از بررسی ادبیات، 7 عامل کلی ومولفه های (شاخص) مربوط به آنها، به عنوان عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران، شناسایی شدند. سپس با کمک تکنیک دلفیفازی 4 عامل نهایی انتخاب و با استفاده از روش بهترین-بدترین (BWM) وزن هر کدام از عوامل و مولفه های آنها مشخص شده و در نهایت بر اساس امتیازها و اوزان حاصله، این مولفه ها اولویت بندی شدند. نتایج حاکی از آن است به ترتیب، اثربخشی مدیریت،دسترسی به اطلاعات، دانش و مهارت و آموزش مدیران به عنوان عوامل اصلی و مولفه های مربوط به آنها از جمله مدیریتاقتضائی، روابط انسانی موثر، دانش ارزیابی و عملکرد کارکنان، نگرش جهانی داشتن، امنیت فناوری اطلاعات، ارتقا کیفیت خدمات،دوره های نظری و عملی توانمندسازی، مهارت سخنوری و انجام مذاکره، دانش فنی مدیران و آموزش سازمانی تفویض اختیار، بهترتیب به عنوان مهمترین مولفه های موثر بر توانمندسازی مدیران نظام آموزش عالی، بر اساس نظر خبرگان پژوهش، مطرح می شوند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، نظام آموزش عالی ، روش بهترین- بدترین