پارادایم رضوی در باب همزیستی

همزیستی، به عنوان یکی از مولفه های زندگی اجتماعی، یعنی اینکه بتوان با رعایت اخلاق و تعامل با افرادی که اجتماع انسانی را تشکیل می دهند، زندگی کرد. انسان به عنوان عضوی از یک اجتماع، یک کشور و یک جهان همواره به دنبال ترقی و پیشرفت و سیر تکامل در مسیر برقراری رابطه ی تعامل و همزیستی با دیگر اعضای این نظام هستی بوده است. پسندیده است که این تعامل و رعایت اخلاق با اطرافیان و محیط زیست منطبق بر قوانین الهی و مطابق با دستورالعمل کارشناسان اجرایی این قوانین (ائمه معصومین علیهم السلام باشد. همزیستی، یک فکر اصیل اسلامی است که آیات متعددی از قرآن و روایات فراوانی از امامان (ع) در زمینه های مختلف ، با توجه به شرایط حاکم بر زمان ، با صراحت کامل بدان سفارش نموده اند. امام رضا(ع) با بهترین شیوه ی گفتگو، روش مواجهه و همزیستی با اطرافیان و محیط زیست را بیان می دارند که با به کارگیری آن ها حرکت در سیر تکاملی سریع تر و آسان ترصورت خواهد گرفت. این پژوهش در صدد آن است که با هدف ارائه الگویی از همزیستی در زندگی ائمه اطهار(ع) به این سوال اساسی پاسخ دهد که مولفه های همزیستی در نگاه امام رضا(ع) چیست بی شک تعامل صحیح ، دوری از برخوردهای تند و پرخاشگرانه، نگرش به انسانها و کل موجودات به عنوان اعضای نظام هستی از مهم ترین مولفه های همزیستی از دیدگاه امام رضا(ع) به شمار می رود. تعریف همزیستی و بیان مولفه های اصلی آن، و نیز معرفی بهترین روش های همزیستی سرفصل های اصلی این پژوهش خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تعالیم امام رضا(ع) ، همزیستی مسالمت آمیز ، تعامل ، اخلاق مداری