پاردایم رضوی در همزیستی مسالمت آمیز میان باورمندان به ادیان الهی
محل انتشار: همایش بین المللی عدالت و اخلاق در مکتب اهل بیت (ع) با تأکید بر سیره و آموزه های امام رضا (ع)
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 295
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICJE01_024
تاریخ نمایه سازی: 26 تیر 1398
چکیده مقاله:
بررسی مسئله هم زیستی و مبانی مشترک آن به منظور برقراری تعامل مسالمت آمیز بین افراد جامعه و نیز جوامع مختلف اهمیت ویژه ای دارد. این تعامل با توجه به تفاوت افراد در حوزه باورهای دینی اهمیتی مضاعف می یابد، چرا که علاوه بر تنوع ادیان، وجود سطوحی از مراتب فهم در حوزه دین خاص، سبب ظهور تنوع باورهای دینی در میان جوامع است. بنابراین دست یابی به مبانی مشترکی که بتوان بر اساس آن همزیستی مسالمت آمیزی را در میان جوامع انسانی ترسیم نمود، حائز اهمیت می نماید. از جمله راه های احصاء این مبانی، توجه به سیره معصومین ع و توجه به نوع تعاملشان با پیروان سایر ادیان و مذاهب است. در میان معصومین (ع) شرایط ویژه امام رضا (ع) زمینه جستجوی این مبانی را از سیره ایشان فراهم می سازد. باید توجه داشت که اولا همزیستی بر پایه مبانی نظری هستی شناختی، معرفت شناختی، خداشناسی، نفس شناختی و معادشناختی استوار است. ثانیا بر پایه مبانی نظری مذکور، راهکارهای متفاوت در حوزه های مختلف در سیره رضوی مطرح می گردد که البته با توجه به مصادیق ارائه شده در سیره امام (ع)، سطوح متفاوتی از همزیستی ترسیم می شود. ثالثا در نهایت می توان گفت که همزیستی در نگاه رضوی در عین حال که فرآیندی پیش رونده به سمت تعامل مثبت انسان با خانواده، اجتماع مذهبی، دینی و انسانی است با این وجود مقید به مبانی نظری دینی و اصول اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برآمده از آن است که عملا چارچوبی جهت دار را ارائه می دهد تا در عین این همزیستی، حفظ باورهای صحیح انسان نیز دچار آسیب نگردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کوکب دارابی
دانشجوی دکتری حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد
معصومه سادات ساری عارفی
دانشجوی دکتری حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد
وحیده فخار نوغانی
استادیار دانشگاه فردوسی مشهد