اعتدال در باور از منظر اهل بیت و نسبت آن با اخلاق باور

چنین می نماید که سه وضع اعتقادی غلو، تفویض و تقصیر درباره امامان و پیشوایان دینی، در سخنان و مواضع امامان اهل بیت مردود شمارده شده و بر وضع اعتدالی باور تاکیدرفته است. شیعه غالی یا مخالف مقصر در سخنان امامان به تباهی وصف شده و در باور به مقامات و جایگاه امامان اهل بیت این اعتدال و میانه روی است که به عنوان طریق حق و راه درست ترسیم گردیده است. از همین جا است که اگرچه در برخی از مصادیق جزئی و معین غلو، تفویض و تقصیر میان عالمان و متکلمان امامیه، اختلاف نظر هست، اما بر سر مردود بودن سه وضع اعتقادی یادشده، با استناد به سخنان و مواضع ائمه، دست کم در کلیت آنها، اجماع وجود دارد. از سوی دیگر، توصیه های کلی امامان در مورد وضعیت های درست و نادرست باور، به نظر می رسد، بر این پایه استوار است که ما میتوانیم به نحوی باورهای خود را مدیریت کرده و بر آنها تسلط داشته باشیم؛ امری که موید وظیفه گرایی معرفتی در اخلاق باور است.

کلیدواژه ها:

امامان اهل بیت ، اعتدال در باور ، اخلاق باور ، وظیفه گرایی معرفتی