تجلی عدالت و اخلاق در حدیث شریف سلسله الذهب

حدیث سلسله الذهب روایت شده از امام رضا علیه السلام با نقل از زنجیرهای نورانی از راویان الهی گنجی تمام نشدنی برای سالکان طریق حقیقت برای همیشه تاریخ برجای نهاد. این حدیث شریف بحر عمیقی است که تنها غواصان معرفت با ادراکی متعالی به ژرفای آن راه مییابند. امام به عنوان عالی ترین انسان ها که به عالی ترین مراحل وجودی انسانیت رسیده است، حقیقت این حدیث شریف در او تجلیل یافته است. از این رو این نوشتار برآن است تا با بیان حدیث شریف سلسله الذهب در دو بخش لااله الا االله و بشرطها و شروطها و انا من شروطها که درنهایت ایمنی از عذاب الهی نیز پیامد این دو امر شریف است؛ از یک سو به واکاوی نقش عقل نظری در تحلیل حدیث سلسله الذهب و رابطه آن با درک یگانگی خداوند و جایگاه امام در امامت و رابطه آنها به عنوان لازم و ملزوم متناسب با یکدیگر بپردازد و آشکار سازد که توحید و امامت و رابطه آنها بر اساس عدالت قابل تحلیل است و از سویدیگر با تبیین عدالت در عقل نظری و عقل عملی انسان روشن سازد که بر اساس این حدیث شریف تنها انسان متقی در بالاترین درجات آن است که می تواند اعتقاد و التزام حقیقی به توحید داشته باشد و او تنها کسی است که شایستگی پیروی جهت رسیدن به سعادت و ایمنی از عذاب الهی را دارد چراکه در غیر اینصورت چنانچه توجه به توحید بدون پیروی از او صورت گیرد اعتقاد و اطاعت در جایگاه خود قرار نگرفته و به دلیل این سرپیچی، که خود خلاف عدالت است، موجبات دوزخیشدن فراهم می گردد.

کلیدواژه ها:

امام رضا علیه السلام ، عدالت ، عقل نظری و عملی ، حدیث سلسله الذهب