نقش مهارت های زندگی بر اختلالات روانی (اضطراب و افسردگی) بیماران دیابتی نوع دوم

مقدمه: بیماری دیابت از شایع ترین اختلالات هستند که جنبه های روان شناختی در پیدایش و تکوین آن ها نقش اساسی دارند. هیجان های منفی همانند اضطراب و افسردگی در بروز بیماری دیابت شناسایی شده اند. یکی از راهکارهای کاهش هیجان های منفی در بیماران، آموزش مهارت های زندگی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کاهش افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم است.     روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری کلیه بیماران دیابتی نوع دوم مراجعه کننده به درمانگاه راوند کاشان بود. نمونه ای به حجم 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش، مداخله های 10 جلسه ای را به صورت گروهی دریافت و افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش، مقیاس افسردگی و اضطراب بک (1990) را پاسخ دادند و پس از گذشت سه ماه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند.    نتایج: تجزیه و تحلیل داده های از طریق آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های زندگی میزان افسردگی (70/10=F، 003/0=p) و اضطراب (62/15=F، 001/0=p) را به طور معناداری کاهش داده است و نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود.    نتیجه گیری: به طور کلی، استفاده از آموزش مهارت های زندگی منجر به  ارتقا آگاهی و تغییر نگرش زندگی افراد و نهایتا کاهش بیماری می باشد.  

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، افسردگی ، اضطراب ، دیابت نوع دوم