عیوب مکانیکی متداول خط کشی های اجرا شده با رنگ های ترافیکی بادوام در معابر شهری

در سال های اخیر پوشش های ترافیکی یا به اصطلاح متداول، رنگ های ترافیکی بادوام در دو نوع ترموپلاستیک گرم بر پایه رزین های هیدروکربنی و پلاستیک سرد بر پایه رزین های اکریلیک دو جزیی ، در اجرای خط کشی های ترافیکی شهر تهران کاربرد گسترده ای پیدا کرده اند. علی رغم برخورداری از ضخامت و دوام بالا و همچنین گستردگی کاربرد، مشاهده سه نوع عیب اساسی و قابل توجه پس از گذراندن یک چرخه گرمایش/سرمایش در زمان سرویس دهی در این نوع خط کشی ها، منجر به تردید مجریان خط کشی در استفاده از رنگ های با دوام و در برخی موارد جایگزینی آنها با رنگ های سرد کم دوام گردیده است. سه عیب مکانیکی اصلی مشاهده شده در اینگونه خط کشی ها، عبارتند از ترک خوردگی رنگ یا پوشش، جدایش ورقه ای خطوط از سطح آسفالت، و نهایتا تخریب آسفالت در زیر و یا لبه های خط کشی. دلیل اصلی بروز این عیوب چالش برانگیز به ترتیب عبارتند از: ایجاد تنش های مختلف (تنش مکانیکی، تنش داخلی در پوشش و تنش ناشی از شرایط جوی)، چسبندگی ضعیف رنگ بر بستر آسفالت شده و در نهایت ضعف هم چسبی در روکش سطحی آسفالت. در این مقاله با به تصویر کشیدن عیوب مذکور و تکیه بر تعاریف فنی و تئوری های مربوط به پدیده تنش، چسبندگی و استحکام هم چسبی یا پیوستگی، دلائل بروز این عیوب بیان شده و راه کارهای مناسب برای جلوگیری از بروز عیوب نامبرده به تفکیک ارائه شده است