صدای زنانه در شعر پروین اعتصامی و سپیده کاشانی

تاریخ مبارزه بانوان ایران جهت زدودن بی عدالتی ها و نابرابریهایی که بر اساس جنسیت به آنان تحمیل شده است، تاریخ پرفراز و نشیبی میباشد. افتادن و برخواستن، پیشرفتن و توقف در حرکت اجتماعی زنان ایرانی در چرخهای که گاه معیوب مینماید، آنگاه با دیوار سنتهای مقدس و فرهنگی نابرابر مواجه میشود. در این مسیر طولانی صد ساله، بانوان ایرانی برای رسیدن به حقوق خویش، به بیشتر راه های ممکن متوسل شده اند. برخی از شاعران و نویسندگان زن معاصر نیز به عنوان پیکرهای از اجتماع زنان ایرانزمین در این حرکت پیشقدم شدند و در سروده های خود، دغدغه های زنان ایرانی را که سالها در ورای تفکرات مردسالارانه جامعه سنتی ایران پنهان مانده بود، بازتاب دادند. این جستار نیز با در پیش-گرفتن روش توصیفی – تحلیلی بر آن است که به مقایسه و تحلیل مهمترین جلوه های حضور زنانه در شعر پروین اعتصامی و سپیده کاشانی اقدام نماید و برآیند پژوهش حاکی از آن است که این دو شاعر هر کجا در لابه لای اشعار خویش گریزی می یابند، بغض تاریخی و بی عدالتی جنسیتی زمان خود را با طرح موضوعاتی چون ارجنهادن به مقام والای زن، تشویق به علم آموزی، تکریم حس مادری و زنانه نگری در بیان شعری خود فریاد میزنند. در این میان نگاه پروین اعتصامی بیشتر بر لزوم علم آموزی، آگاهی بخشی و بیداری زنان استوار است و نگاه سپیده کاشانی همواره با تاثیرپذیری از الگوهای اسلامی همراه میباشد.

کلیدواژه ها:

جایگاه زن ، شعر معاصر فارسی ، پروین اعتصامی ، سپیده کاشانی