بازتاب رنگ در شعر صائب تبریزی

عنصر رنگ به عنوان گسترده ترین جلوه در حوزه محسوسات انسانی، در تصویرهای شاعرانه سهم عمده ای دارد. این توسعه ی زمینه رنگ به نیروی تخیل در صور خیال شاعران سبک هندی (سبک اصفهانی) بسیار چشمگیر است. شاعران این دوره انواع مجاز، کنایه، استعاره و نیز آرایه سازی و مضمون پردازی را از راه توسعه دادن رنگ در غیر مورد طبیعی خود پدید آورده اند. تحلیل مضامینی که به کمک رنگها خلق میشوند، به شناخت بیشتر ما از سبک شاعر می انجامد. صائب تبریزی از برجسته ترین و پرکارترین نمایندگان سبک هندی است. در دیوان صائب، نحوه ی پرداختن به رنگ گاه مستقیم است و از خود رنگ نام برده میشود، و گاه نیز لوازم و نمادهای آن جلوه گر میشوند. در هر حال، گستره ی به کارگیری رنگ و بازتاب آن در شعر صائب، بسیاری از دقائق و لطائف بلاغی و دستوری را در بر میگیرد. در پژوهش حاضر، به بررسی نقش و جایگاه رنگ در شعر صائب پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

رنگ ، صائب ، سبک ، مضمون ، سرخ ، سبز ، سیاه ، سفید.