جایگاه کارگر و سرمایه دار در اشعار فرخی یزدی

در جهانی پر سرو صدا که آه و ناله مظلومان و کارگران از جور و ستم مالکان و سرمایه داران در آسمان طنین انداز است، میرزا محمد فرخی یزدی به سال 1306در زیر این سقف پرهیاهو چشم به دنیایی نابرابر می گشاید، و به دنبال صاحبان این ناله ها روان میگردد، تا اینکه در ادبیات کشور خویش به خاطر رواج ادبیات کارگری و دفاع از محرومین، جایگاه ویژگی برای خود باز میکند. او در اشعارش از چهره ی واقعی سرمایه دار و کارگر پرده بر میدارد و این جایگاه را با مضامینی چون: آه وناله ی کارگر، ستم سرمایه دار بر کارگر، درد و رنج کارگر،وضعیت نابسامان کارگر، بی بندوباری سرمایه دار به باد انتقاد میگیرد. با تحلیل این مضامین در اشعار فرخی آشکار میشود که کارگر چهرهای مظلوم، درمانده، رنجور و محروم و سرمایه دار چهرهای ظالم، درنده،بی بندو بار وجبار دراشعار فرخی دارد و بدیهی است که این سرمایه دار در چنین جامعه ای خون کارگر را در شیشه میکند.

کلیدواژه ها:

سرمایه دار ، کارگر ، فرخی یزدی ، مالک ، مشروطیت ، ادبیات کارگری ، دهقان