روایات بندهشی، زمینه گفتمانی استعاره های شاهنامه
محل انتشار: مجله نثر پژوهی ادب فارسی، دوره: 19، شماره: 40
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 287
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLL-19-40_010
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1398
چکیده مقاله:
آنگاه که بخشهای پهلوانی و اساطیری شاهنامه، با برخی واقعیتهای تاریخی و همچنین با حوادث ازلی و بندهشی مقایسه شود، تطابقی معنادار آشکار میشود. یکی از مواردی که در بررسیهای مربوط به شاهنامه مغفول مانده، تحلیل چگونگی انطباق میان رویدادهای ازلی و مینوی توصیف شده در کتاب بندهش با حوادث پهلوانی و چگونگی تاثر فردوسی از آن بن مایه های اسطوره ای و تبلور آن در زبان استعاری یا مجازی شاهنامه است. بنا بر ادعای این جستار، این انطباق خود یک استعاره بزرگ است که به زمینه گفتمانی ظهور و بروز استعاره نظر دارد. مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی و الهام از نظریه گفتمانی دریدا تلاش کرده است به بازخوانی جایگاه استعاره در شاهنامه بپردازد. بنابر نتیجه این پژوهش، علاوه بر استعارات بلاغی و عاطفی، استعاره هایی در شاهنامه دیده می شود که نه تنها با قدرت و هنر بیانی فردوسی آمیخته گشته است، متاثر از بنیان های اساطیری و بازنمایی باورهای بندهشنیاست که می توان از آن با عنوان استعارات ارجاعی و فرهنگی یاد کرد. لذا در بازشناسی و بازخوانی روایات اساطیری و پهلوانی شاهنامه باید به زیرساخت گفتمانی استعاره های ارجاعی و فرهنگی بیش از پیش توجه کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدعلی قاسم زاده
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
علی قلی نامی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)