بررسی تاثیر نوع عمل آوری بر مقاومت فشاری و نفوذپذیری بتن

عمل آوری بر روی تمام ویژگی های بتن سخت شده نظیر مقاومت و نفوذ پذیری تاثیر می گذارد. از این رو، در این مقاله به بررسی تاثیر شش نوع عمل آوری شامل: غوطه ور در آب، گونی مرطوب، گونی مرطوب به همراه نایلون، ماده عمل آورنده، بخار و رها شده در محیط آزمایشگاه بر روی نفوذ پذیری، مقاومت فشاری و پیچشی نمونه های بتنی پرداخته شد. بتن های مورد استفاده، از رده های مقاومتی 25C و 35C بوده که جهت تعیین نفوذ پذیری و مقاومت پیچشی آنها به ترتیب از روش های درجای محفظه استوانه ای و پیچش بهره گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در عمل آوری رها شده در محیط آزمایشگاه، با کاهش 3/39 درصدی مقاومت فشاری و 31 درصدی مقاومت پیچشی نسبت به مقاومت مشخصه بتن، به میزان 62 درصد بر نفوذپذیری بتن افزوده می شود و در بین روش های عمل آوری ذکر شده، تنها دو روش عمل آوری غوطه ور در آب و عمل آوری توسط گونی مرطوب به همراه نایلون، قادر به تامین حداقل مقاومت مشخصه فشاری و پیچشی طرح بتن بودند. همچنین با افزایش مقاومت مشخصه بتن از 25C به 35C، از سرعت نفوذ آب در بتن کاسته شد. بیشترین سرعت و مقدار نفوذ آب در بتن، در عمل آوری توسط ماده عمل آورنده به ثبت رسید و کمترین سرعت و مقدار نفوذ آب در بتن، در عمل آوری غوطه ور در آب ملاحظه شد.

کلیدواژه ها:

عمل آوری ، نفوذ پذیری ، بتن ، روش پیچش ، محفظه استوانه ای ، مقاومت فشاری