مقایسه میزان موفقیت یک ساله کلینیکی و رادیوگرافی دندان های مولر شیری پالپوتومی شده با فریک سولفات و هیپوکلریت سدیم

مقدمه: علیرغم استفاده از فرموکروزول در پالپوتومی دندان های شیری در گذشته، به خاطر معایب آن، جایگزین هایی برای آن مطرح شده است. یکی از این مواد هیپوکلریت سدیم است که علیرغم مطالعات کمی که در مورد آن انجام شده، نتایج قابل قبولی داشته است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی پالپوتومی هیپوکلریت سدیم 5% با فریک سولفات 5/15% بود. مواد و روش ها: 60 دندان مولر دوم شیری فک پایین که دارای معیارهای لازم برای پالپوتومی بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر بیمار به طور تصادفی یک دندان در گروه پالپوتومی با هیپوکلریت سدیم و یک دندان در گروه پالپوتومی با فریک سولفات قرار گرفت. پالپ چمبر دندان ها با زینک اکساید اوژنول پر شد. سپس با روکش استیل ترمیم شدند. نتایج کلینیکی و رادیوگرافی پس از 6 و 12 ماه ثبت شد. نتایج با تست مک نمار ارزیابی شد (05/0α=). یافته ها: موفقیت کلینیکی 6 ماهه پالپوتومی در هر دو گروه 100% (30) بود. موفقیت رادیوگرافی 6 ماهه گروه هیپوکلریت سدیم 7/96% (29) و گروه فریک سولفات 100% (30) بود )67/0P=). موفقیت کلینیکی 12 ماهه گروه هیپوکلریت سدیم و گروه فریک سولفات به ترتیب 100% (30) و 3/93% (28) بود (22/0P=). موفقیت رادیوگرافی 12 ماهه گروه هیپوکلریت سدیم و فریک سولفات به ترتیب 3/93% (28) و 7/96% (29) بود (67/0(P=. از نظر کلینیکی و رادیوگرافی تفاوت معنی داری بین دو گروه در فراخوانی 6 و 12 ماهه وجودنداشت. نتیجه گیری: هیپوکلریت سدیم موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی قابل مقایسه ای با فریک سولفات در درمان پالپوتومی دندان های مولر شیری نشان داد.

کلیدواژه ها:

پالپوتومی ، هیپوکلریت سدیم ، فریک سولفات ، دندان های شیری