بررسی دو ساله شکستگی های فک و صورت در رادیوگرافی های متداول مراجعین بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد

مقدمه: کاربرد روزافزون وسایل نقلیه موتوری و سایر حوادث غیرمترقبه، بشر را در معرض صدمات ناشی از تروماهای مختلف قرار داده است. شکستگی های ناحیه فک و صورت به سبب ایجاد ناهنجاری در رشد بعضی استخوان ها و دفورمیتی می تواند تاثیر دائمی در زندگی افراد داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی شیوع شکستگی های فک و صورت، اتیولوژی، سن و جنس مراجعین کلینیک رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد در یک دوره دو ساله بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی– توصیفی رادیوگرافی های کانونشنال 127 مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد با شکایت تروما در ناحیه فک و صورت در سال های 1387 تا 1389 به عنوان جامعه پژوهش بررسی شد. تعداد، انواع شکستگی ها، علت، جنس، سن و میزان تحصیلات بیمار ثبت شد (05/0α=). یافته ها: از 127 بیمار ترومایی، 93 بیمار دارای شکستگی بودند. حداقل سن بیماران 2 و حداکثر سن 83 سال بود. 75 نفر از این بیماران، مرد با متوسط سنی 8/13±83/25 سال و 18 نفر زن با میانگین سنی 7/10±33/20سال بودند. شیوع شکستگی در مردان (6/80 درصد) بیشتر از زنان (4/19 درصد) بود. مکان های شکستگی در هر دو جنس به ترتیب شیوع، فک پایین (5/35 درصد)، دنتوآلوئول (2/31 درصد) و فک پایین توام با ناحیه دنتوالوئول (5/21 درصد) بودند. شایع ترین علل شکستگی فک و صورت تصادفات وسایل نقلیه (9/55 درصد) بود. سقوط (9/26 درصد) و ضرب و جرح (8/10 درصد) در مراتب بعدی قرار گرفتند. شیوع شکستگی متعدد 7/2 برابر شکستگی منفرد بود. بیشترین میزان شکستگی در افراد بیسواد و زیر دیپلم مشاهده شد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، شکستگی در مردان بیشتر از زنان بود. شایع ترین محل شکستگی استخوان فک پایین بود. تصادف با وسایل نقلیه موتوری عمده ترین علت شکستگی ها محسوب گردید. با توجه به شیوع شکستگی در افراد جوان، ارتقای آگاهی در زمینه رعایت اصول ایمنی و بکارگیری وسایل ایمنی شخصی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

شکستگی فک و صورت ، تروما ، رادیوگرافی کانونشنال