بررسی اثر عصاره چای سبز بر روی استرپتوکوکوس موتانس و انتروکوکوس فوکالیس در پلاک های دندانی و مقایسه آن با دهانشویه کلرهگزیدین و هیپوکلریت سدیم

مقدمه: پلی فنول های موجود در چای سبز، باعث مهار رشد باکتری های دهان و دندان می شود. این مطالعه به بررسی اثر ضدمیکروبی عصاره چای سبز بر رویاسترپتوکوکوس موتانس و انتروکوکوس فوکالیسپرداخته است. مواد و روش ها:60 نمونه پلاک دندانی پس از اخذ شدن از بیماران به آزمایشگاه میکروب شناسی منتقل شد. نمونه ها در محیط بلادآگار، میتیس سالیواریوس آگار و بایل اسکولین آگار کشت داده شدند و در مدت 48 ساعت در مجاورت (10-5 درصد) Co2، دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه گردیدند. پس از مشاهده کلونی ها در پلیت، از آنها لام تهیه و سپس رنگ آمیزی گرم انجام شد. برای تعیین هویت و شناسایی میکروارگانیسم هااز تست های میکروبی و شیمیایی معمول استفاده گردید. در ادامه جهت تعیین حساسیت و مقاومت باکتری به چای سبز، هیپوکلریت سدیم و کلرهگزیدین از روش Disc Diffiusion Agar استفاده شد. در تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی در سطح معنی دار 05/0a= استفاده شد. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد در استرپتوکوکوس موتانس، قطر هاله عدم رشد چای سبز با کلرهگزیدین تفاوت معنی داری نداشت (305/0P=)، اما به صورت معنی داری کمتر از هیپوکلریت سدیم بود (001/0P=)؛ همچنین اثر مهاری هیپوکلریت سدیم به صورت معنی داری بیشتر از کلرهگزیدین بود (038/0P=). در انتروکوکوس فوکالیس به صورت معنی داری اثر هیپو کلریت سدیم بیشتر از چای سبزو کلرهگزیدین بود (001/0P<)ونیز اثر کلرهگزیدین به طور معنی داری بیشتر از چای سبز بود (001/0P<). نتیجه گیری: هیپوکلریت سدیم بیشترین اثر مهاری را در رشد استرپتوکوکوس موتانس و انتروکوکوس فوکالیسداشت. از آن جا که اثر مهاری چای سبز بر روی استرپتوکوکوس موتانس با کلرهگزیدین تفاوت معنی داری نشان نداد، استفاده از آن به عنوان دهانشویه می تواند روش مناسبی در کنار سایر روش های پیشگیری از پوسیدگی دندان باشد.