تاثیر شیوه های مختلف آماده سازی سطح بر روی استحکام باند برشی کامپوزیت های تعمیر شده با سایلوران بیس ها

مقدمه: هدف این مطالعه ارزیابی استحکام باند برشی کامپوزیت های سایلوران بیس و متاکریلات بیس تعمیر شده با سایلوران بیس ها پس از آماده سازی های سطحی مختلف بود. مواد و روش ها: سی و دو استوانه کامپوزیتی از هریک از 2 نوع  P90:P و Z350:Z تهیه شد. استوانه ها به چهار گروه تقسیم شدند: بدون آماده سازی سطحی Z1 و P1، استفاده از سایلان Z2 و P2، تابش لیزر اربیوم  Z3وP3  سندبلاست با ذرات آلومینا  Z4وP4 . سپس جزء باندینگ از سیستم ادهزیوP90   روی سطوح کامپوزیتی آماده شده اعمال شد و تمامی نمونه ها با استوانه هایی از جنسP90  تعمیر شدند.  استحکام باند برشی سطح تعمیر شده با دستگاه تست یونیورسال اندازه گیری شد. در نهایت از آنالیز واریانس یکطرفهو  Tukey HSD (05/0> (P جهت بررسی داده ها استفاده شد. یافته ها: بیشترین استحکام باند در هر یک از دو گروه ZوP  مربوط به گروه های (MPa40/23) P4 و (MPa 51/19)  Z4و در رتبه بعدی (MPa 20) P3 و (MPa 46/16) Z3 بود. استفاده از سایلان استحکام باند کمتری را نسبت به گروه های فوق نشان داد و این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار بوده است (05/0> P). در مقایسه گروه های متناظر دو نوع کامپوزیت صرفا بین دو گروه   Z4و  P4اختلاف معنی دار آماری وجود داشته است (026/0P=). نتیجه گیری: از سایلوران بیس ها می توان جهت تعمیر کامپوزیت های متاکریلات بیس و سایلوران بیس با در نظر گرفتن شیوه آماده سازی سطحی مناسب، استفاده کرد در این مطالعه سندبلاست و لیزرتابی نتایج  استحکام باند بین دو کامپوزیت را ارتقا بخشیده در حالی که استفاده از سایلان باعث بهبود استحکام باند نشده است.

کلیدواژه ها:

استحکام پیوند ، کامپوزیت ، سایلوران ، متاکریلات ، آماده سازی سطح