بررسی شیوع سوختگی الکتریکی در شیراز در سال 90 تا 96

مقدمه: سوختگی یک آسیب مرگبار با اثرات فیزیولوژیک و سایکولوژیک دراز مدت است. سوختگی الکتریکی یکی از انواع ماژور سوختگی است که شیوع کم و موربیدیتی بالایی دارد و هنوز یک چالش سلامت محسوب می شود. روش کار: در این پژوهش از تمام بیماران سوختگی بستری در بیمارستان قطب الدین و امیر المومنین شیراز در سال های 1390-1396 اطلاعات دموگرافیک نظیر سن، جنس، میزان تحصیلات و محل زندگی بیمار و اطلاعات دیگری نظیر درصد سوختگی، وضعیت نهایی، مورتالیتی و تعداد روز بستری بیماران از پرونده برداشت شده است. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS آنالیز گردید و از Chi-Square Test و t-test جهت مقایسه اطلاعات بیماران سوختگی الکتریکی با بیماران سوختگی غیر الکتریکی استفاده شد. نتایج: شیوع سوختگی الکتریکی 5.1% بود، 99.7% بیماران را مردان تشکیل دادند. بیشترین بازه ی سنی درگیر سوختگی الکتریکی 21-30 سال با 69 بیمار (39.6%) بود. میانگین 174TBSA بیمار سوختگی 16.87% و میانگین TBSA دیگر بیماران سوختگی (بیماران سوختگی غیرالکتریکی) 14.28% بود. همچنین میانگین تعداد روز بستری بیمار سوختگی الکتریکی 17.14 روز و میانگین تعداد روز بستری دیگر بیماران سوختگی 14.28 روز بود. ضمنا مورتالیتی 2.24% بود. بحث و نتیجه گیری: سوختگی الکتریکی شیوع 5% در شیراز دارد و عمده ی بیماران آن را مردان جوان تشکیل می دهند. در این بیماران نسبت به بیماران سوختگی غیرالکتریکی میانگین سنی و موربیدیتی (تعداد روز بستری و TBSA) بیشتر است اما مورتالیتی کمتر است.