بازتوانی در بیماران سوختگی

سابقه و هدف: سالانه حدود 250 هزار نفر در کشور دچار سوختگی می شوند و در چند دهه اخیر به علت پیشرفت درمان در کنترل عفونت های ناشی از سوختگی و روش های نوین کنترل زخم در سوختگی، عوارض و مرگ ناشی از آن به طور مشخصی کاهش یافته است. سوختگی علاوه بر جسم، روح و روان بیمار و خانواده وی را تحت اثر قرار داده، بطوریکه این بیماران به شدت نگران ظاهر و تصویر خود بوده و این مسئله سبب افسردگی، انزوا، PTSD و انزوا می گردد. به دلیل محدودیت و معلولیت های ایجاد شده فعالیت های اجتماعی وی اعم از حضور در اجتماع، ادامه تحصیل و اشتغال تحت اثر واقع شده و فشارهای روانی و روحی هم از طرفی ایجاد مشکل می کنند. این مسائل لزوم نوتوانی جهت افزایش توانایی های باقیمانده برای تسهیل استقلال و الحاق به جامعه و پیشگیری از ناتوانی های ثانویه است. روش جست و جو: مقالات بانک های اطلاعاتی Elsevier, Google Scholar, PubMed، در بازه زمانی 2017-2000 و کتاب پرستاری داخلی جراحی برونر و سودارث. ثافته ها: مشکلات عمده بیماران سوختگی، کنتراکچر (جمع شدگی اسکار سوختگی از طریق رشد بافت کلاژن) و ا سکار هیپر تروفیک زخم می باشد. همچنین نوروپاتی هاف تخریب اعصاب، شکستگی ها و بهم خوردن تمامیت بافتی، انحراف در راه رفتن و ناپایداری مفصل که برای پیش گیری و بهبود این ع وارض توصیه به شروع هرچه زودتر فعالیت های ورزشی جهت کاهش تشکیل اسکار و انقباضات و چروک هایی که توانایی حرکت را محدود می کند شده است. اسپلینت گذاری، تثبیت وضعیت مراقبت از پوست، ماساژ، تحریک الکتریکی و درمان فشرده سازی از دیگر اقدامات است. از طرفی ایجاد انگیزه در بیمار جهت پذیرش مسئولیت شخصی و حرفه ای اش و توانایی مراقبت از خود با توجه به سبک زندگی بیمار، کمک شایانی در پیشبرد اهداف دارند. نتیجه گیری: توانبخشی صحیح و بازتوانی گروهی در بهبود سریع تر مشکلات موجود تدثیر بسزایی دارد. اعضاء تیم بازتوانی شامل پزشکان، پرستار متخصص، فیزیوتراپیست، متخصص طب فیزیکی، کار درمان، روانپزشک، مشاور روانی و مددکار اجتماعی می باشد که عضو کلیدی این گروه خود بیمار و مشارکت اوست.