مقایسه تاثیر پانسمان کرم سیلور سولفادیازین 1% با پانسمان محلول ترکیبی بتادین 10% و اسید استیک 1% در بروز عفونت بیماران سوختگی درجه دو عمقی

مقدمه: در قرن حاضر، سوختگی از عوامل عمده ناتوانی و مرگ و میر در جهان می باشد. از کل حوادث و آسیب های منجر به مرگ حداقل دو سوم آن در کشورهای درحال توسعه مثل ایران اتفاق می افتد و سوختگی یکی از این حوادث است. عفونت علت اصلی مرگ در این بیماران است. استفاده عاقلانه و بجا از داروهای ضد میکروبی باعث مقاومت کمتر در باکتری ها، تاثیر بیشتر آنها و کاهش خطر سپسیس می شود. هدف این مطالعه، مقایسه پانسمان با کرم سیلور سولفادیازین و پانسمان محلول ترکیبی بتادین 10% و اسید استیک 1% در بروز عفونت بیماران سوختگی است. مواد و روش ها: مطالعه کارآزمایی بالینی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. 60 بیمار با سوختگی درجه 2 عمقی انتخاب شدند و توسط نرم افزار SPSS به صورت تصادفی به دو گروه اسید بتادین و سیلور سولفادیازین تقسیم شدند. 30 بیمار با کرم سیلور سولفادیازین 1% و 30 بیمار با محلول ترکیبی بتادین 10% و اسید استیک 1% روزانه پانسمان شدند. با استفاده از چک لیست ارزیابی بالینی عفونت موضعی زخم سوختگی بیماران روزانه از نظر بروز عفونت بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی مانند آزمون آماری دقیق فیشر و آزمون من ویتنی نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: در گروه سیلور سولفادیازین 93/3 درصد افراد و در گروه اسید بتادین 76/7 درصد افراد بروز عفونت داشتند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت فراوانی بروز عفونت در دو گروه را معنی دار نشان نداد (P=0/145) میانگین زمان بروز عفونت بیماران دارای زخم سوختگی مورد مطالعه در گروه سیلورسولفادیازین 0/4 ±3/2 و در گروه اسیدبتادین 0/7 ±3/9 روز بود. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنی دار نشان داد (P<0/001). در گروه سیلورسولفادیازین 23/3 درصد افراد به دلیل عفونت شدید از مطالعه خارج شدند. آزمون آماری دقیق فیشر تفاوت خروج از مطالعه به دلیل عفونت شدید در دو گروه را معنی دار نشان داد (P=0/011). نتیجه گیری: با توجه به این مطالعه پانسمان با محلول ترکیبی بتادین 10% و اسید استیک 1% می تواند از بروز عفونت شدید در بیماران سوختگی پیشگیری کند و باعث تاخیر زمان بروز عفونت در بیماران سوختگی شود.