بررسی میزان رعایت مایع درمانی در بیماران سوختگی انتقالی به بیمارستان امام موسی کاظم (ع) در سال 1397

مقدمه: در سوختگی بعلت از دست رفتن پوست و شدت حادثه بیمار مستعد هیپوترمی و هیپوولمی و هیپوکسمی است. ایجاد پیامدهای سوختگی باعث افزایش خطر عفونت و اختلال ترمیم زخم و افزایش مرگ و میر در سوختگی می شود. پس از کنترل کردن مشکلات تنفسی، فوری ترین ضرورت جلوگیری از بروز شوک هیپوولمی برگشت ناپذیر است که با جایگزین کردن آب و الکترولیت های از دست رفته صورت می گیرد. با توجه به اینکه درصدی از مرگ و میر بیماران دچار سوختگی بعلت مشکلات مربوط به نحوه انتقال آنها از سایر مراکز به این بیمارستان ها می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان رعایت مایع درمانی در بیماران انتقالی به بیمارستان امام موسی کاظم (ع) انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که تعداد 98 نمونه به روش متوالی از بیماران سوختگی حرارتی مراجعه کننده با آمبولانس به اورژانس بیمارستان سوختگی شهر اصفهان انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه وچک لیست مربوط به استانداردهای اقدامات مراقبتی و پیامدهای انتقال جمع آوری شد. داده ها در نرم افزار آماری spss و با روش های آمار توصیفی از قبیل شاخص های مرکزی و پراکندگی و توزیع فراوانی و آزمون کای اسکویر آنالیز شدند. نتایج: در این مطالعه فقط 56/3% بیماران در زمان اعزام مایعات به اندازه کافی دریافت نموده بودند و بین میزان مایعات دریافتی در حین اعزام با برون ده ادراری و هیپوولمی رابطه معنی داری وجود داشت (p=0/000). آزمون کای اسکویر نشان داد بین میزان دریافت مایعات در حین اعزام با فشار خون سیستول بیمار رابطه معنی دار وجود دارد (p<0/05) و 12/3% بیماران دچار فشار خون سیستول کمتر از 90 میلی متر جیوه و 34/6% بیماران ادرار کمتر از حد طبیعی داشته اند. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته ها در این مطالعه این گونه برداشت می شود که انتقال بیماران سوختگی در ایران با استانداردها فاصله زیادی دارد و با توجه به اینکه پیامدهای انتقال نادرست بر فرایند ترمیم زخم و در نتیجه مدت اقامت و هزینه درمان بیماران تاثیرگذار می باشد، پیشنهاد می شود که با درنظر گرفتن تیم انتقال متخصص و آموزش دیده جهت بیماران سوختگی، هزینه های درمانی کاهش پیدا کند که توجه مسئولین به این امر و بررسی های گسترده ای را در سطح ملی خاطر نشان می سازد.