بررسی الگوی مقاومت دارویی میکروارگانیسم سودوموناس آئروجینوزای جدا شده از نمونه ی بیماران سوختگی و مقایسه آن با الگوی مقاومت نمونه های کل بیمارستان در نه ماه اول 1397 بیمارستان سینای تبریز

مقدمه: سودوموناس آئروجینوزا به عنوان یک باکتری گرم منفی، یک عفونت فرصت طلب و اغلب بیمارستانی است. مصرف بی رویه و نامناسب آنتی بیوتیک از عوامل احتمالی تاثیرگذار بر مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد. امروزه مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به میکروارگانیسم های رشد یافته بر زخم سوختگی افزایش یافته است. این مطالعه به منظور بررسی الگوی مقاومت دارویی میکروارگانیسم سودوموناس آئروجینوزای جدا شده از نمونه ی بیماران سوختگی و مقایسه آن با الگوی مقاومت نمونه های کل بیسمارستان در نه ماه اول 1397 بیمارستان سینای تبریز انجام گرفته است. روش: در این مطالعه از میان 492 نمونه ی زخم و خون بیماران سوختگی که کشت شده بود، پس از انجام تست های تشخیصی 67 مورد آلوده به میکروب سودومونا آئروجینورا (59%) شناسایی شد و الگوی مقاومت دارویی آن نسبت به آنتی بیوتیک های گروه آمیکاسین، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم، مروپنم، ایمی پنم، کلستین و پیپراسیلین بررسی و با الگوی مقاومت سودوموناس کل بیسمارستان که در مطالعه ای دیگر بررسی شده بود مقایسه گردید. یافته ها: الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس جدا شده از بیماران سوختگی نسبت به الگوی مقاومت کل بیمارستان تفاوت های زیر را نشان می دهد: امیکاسین 77%، سیپروفلوکسازین 92% به 87% (ثابت)، سفتازیدیم 89% به 75%، مروپنم 78% به 83% ایمی پنم 59% به 50%، پیپراسیلین 64% به 50% و هیچ مقاومتی نسبت به کلیستین در هر دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بالا بودن مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروجینوزا در بیماران سوختگی نسبت به کل بیمارستان را نشان می دهد. به نظر می رسد عدم تبعیت از اصول آنتی بیوتیک تراپی در بخش های سوختگی علت این امر می تواند باشد. توصیه می شود برای درمان زخم کلونیزه شده با میکروارگانیسم ها که بطور کاذب مثبت گزارش شده درمان آنتی بیوتیکی با احتیاط صورت گیرد و دستورالعمل های کمیته ی استوارد شیپ آنتی بیوتیک مبنی بر کنترل تجویز آنتی بیوتیک ها اجرا شده و مشاوره عفونی در موارد شروع آنتی بیوتیک به عمل آید. همچنین رعایت بهداشت دست و استفاده موثر از ضد عفونی کننده ها می تواند از بروز عفونت و استفاده آنتی بیوتیک ها جلوگیری نماید.