بررسی مقایسه ای تاثیر ژل آلوئه ورا و پماد سیلدنافیل بر میزان بهبودی زخم های سوختگی درجه دو

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 756

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCBMED08_209

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: درمان زخم سوختگی یکی از مهمترین اولویت های بهداشت سلامت محسوب می شود. امروزه از پانسمان های نوین جهت کنترل این زخم استفاده می گردد، این پانسمان ها مزایای زیادی دارند و میزان مرگ ناشی از زخم سوختگی و بروز عفونت را کاهش داده اند، اما معایب قابل توجهی از جمله، دسترسی دشوار، هزینه های بالا، ع دم راحتی بیمار و استفاده تخصصی دارند، امروزه استفاده از گیاهان دارویی جهت کنترل زخم ها روبه افزایش است، یکی از گیاهان مهم در این زمینه، آلوئه ورا می باشد، همچنین نیتریک اکساید با خواص تحریک سلول زایی محل آسیب، افزایش ترشح فاکتور رشد و افزایش خون رسانی به محل صدمه پوستی می تواند منجر به بهبود وضعیت زخم شود، که پماد سیلدنافیل یکی از کم خطرترین داروهای این دسته می باشد. با توجه به اهمیت زخم سوختگی، عدم وجود پانسمان واحد جهت کنترل سوختگی با حداقل عوارض و بیشترین کارایی، مطالعات محدود در این زمینه و عدم ا نجام مطالعه ای که به مقایسه ترکیبات نام برده پرداخته باشد، مطالعه مزبور با هدف بررسی و مقایسه ژل آلوئه ورا و پماد سیلدنافیل بر میزان بهبودی زخم سوختگی درجه دو طراحی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی بود که بیماران به روش تصادفی ساده در یکی از دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند و محل زخم روزانه، به مدت 30 روز پانسمان شد. به این صورت که محل زخم در گروه یک با ژل آلوئه ورا (35 نفر) و در گروه دو با پماده سیلدنافیل (35 نفر) پانسمان شد. در گروه سه (گروه کنترل) زخم دو روز در میان با پانسمان روتین سولفادیازین نقره پانسمان شد و محل زخم در روزهای 30، 22، 15، 10، 6، 3، 1، توسط خط کش اندازه گیری طول و عرض زخم و معیار درجه بنده زخم سوختگی، بررسی و ویژگی های آن ثبت شد. داده ها سپس وارد نرم افزار SPSS-21 شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در روز اول مطالعه وسعت زخم در گروه یک، دو و سه به ترتیب 2/1 ±10/3، 3/4 ±9/9 و 1/9 ±10/1 سانتی متر بود که این میزان در روز پانزدهم در گروه یک 1/9 ±6/2، در گروه دو 1/3 ±5/7 و در گروه سه 2/7 ±8/4 سانتی متر بود. در روز سی ام مطالعه وسعت زخم در گروه یک، دو و سه به ترتیب 1/02 ±4/1، 2/01 ±3/9 و 1/5 ±6/2 بود. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که میانگین وسعت زخم، در گروه کنترل بیشتر از گروه های مداخله بود (P=.001) اما این میزان در گروه یک (ژل آلوئه ورا) و گروه دو (پماد سیلدنافیل) تفاوت آماری معنی داری نداشت. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد استفاده از پماد سیلدنافیل و ژل آلوئه ورا به یک میزان در بهبود زخم سوختگی موثر بوده اند، لذا با توجه تاثیرات مثبت این ترکیبات، در دسترسی آسان و مقرون به صرفه بودن، لذا توصیه می شود از این ترکیبات در درمان زخم سوختگی در کنار سایر روش های درمانی استفاده گردد.

نویسندگان

مسعود فلاحی

کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

سمیه مهدوی

کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران