بررسی آنتی بیوتیک های شایع در درمان سوختگی: یک مقاله مروری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,353

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCBMED08_206

تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: سوختگی یکی از پرهزینه ترین و مهمترین حادثه مرتبط با سلامت انسان به شمار می رود. علت اصلی مرگ در بیماران دچار سوختگی، عفونت زخم سوختگی می باشد که برای پیشگیری و درمان آن از آنتی بیوتیک موضعی و سیستمیک استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی آنتی بیوتیک های شایع در درمان سوختگی می باشد. روش جستجو: این مقاله از نوع مروری بوده و با استفاده از منابع معتبر اینترنتی (scopus, Sciencedirect, magiran, ISC, CINAHL, Cochrane libraly, Ovide, (PubMed, ISI WEB of Science CINAHI, Proust در سال 1397 تهیه شده است. یافته ها: طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک های موضعی و سیستمیک جهت پیشگیری و درمان ع فونت زخم سوختگی همراه با سایر درمان های زخم سوختگی مانند گرافت، فلاپ، دبریدمان، ا سکارکتومی و آمپوتاسیون، استفاده می شوند. از جمله شایع ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در بیماران سوختگی می توان به آنتی بیوتیک های موضعی (سیلورسولفادیازین، استات مافنامید، باستیراسین، نیترو فورانتوئین و موپیروسین)، آنتی بیوتیک های سیتمیک (سفالسپورین های و سوم (سفیکسیم، سفتازیدیم)، آمینوگلیکوزیدها (جنتامایسین، آمیکاسین)، ایمیپنم، مروپنم، سفپیم، سیپروفلوکساسین، تتراسایکلین، ونکومایسینکلستین، سفالکسین، کلینداماسین، تازوسین، سیپروفلوکساسین، سفازولین، افلوکساسین، مترونیدازول، آمپی سیلین، پنی سیلین، لووفلوکساسین و تارگوسید اشاره کرد که استفاده ترکیبی از آنتی بیوتیک های موضعی نسبت به سیستمیک، به دلیل عدم نفوذ آنتی بیوتیک های سیستمیک به محل دچار سوختگی به علت صدمه عروق خونی کاربرد بیشتری دارند و به طور گسترده در حال استفاده هستند. نتایج نشان داد در ایران، در اکثر مراکز درمانی سوختگی، قبل از تجویز آنتی بیوتیک از کشت آنتی بیوگرام استفاده نمی شود که همین مسئله، امروزه سبب بروز مقاومت آنتی بیوتیکی وسیع شده است به طوریکه درصد مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس به پنی سیلین (39/7%)، پسودوموناس آئروژینوزا به ایمی پنم (24/5%)، اسینتوباکترها به سفازولین، لووفلوکساسین و سیپروفلوکساسین (9/3%)، کلبسیلا به سفازیدیم (19/2%) و پسودوموناس آئروژینوزا به سولفادیازین نقره (88%) می باشد. بحث و نتیجه گیری: آنتی بیوتیک های موضعی نسبت به آنتی بیوتیک های سیستمیک در بهبود زخم سوختگی موثرتر هستند، اما با توجه به درصد بالای مقاومت دارویی پیشنهاد می شود برای بهبودی زخم سوختگی برحسب کشت آنتی بیوگرام از محل زخم، آنتی بیوتیک های اختصاصی تر استفاده شود.

نویسندگان

مسعود فلاحی

کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

ندا هاشمی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

سمیه مهدوی

کارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران