مقایسه مدت زنده ماندن بیماران سوختگی بالای 90 درصد در بخش اتاق ایزوله سوختگی با بخش مراقبت های ویژه سوختگی

مقدمه: مرگ و میر یکی از پیامدهای جدی ناشی از سوختگی می باشد که معمولا در اثر عفونت های بیمارستانی رخ می دهد. با توجه به بررسی های انجام گرفته بر روی عفونت های فضاهای درمانی، بیشتر این عفونت ها از طریق تماس مستقیم انتقال می یابد. این مطالعه با هدف مقایسه مدت زنده ماندن بیماران سوختگی بالای 90 درصد در بخش سوختگی اتاق ایزوله با بخش مراقبت های ویژه سوختگی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر اساس مرور پرونده انجام شد. جامعه آماری شامل پرونده های بیماران بستری در بخش های سوختگی و بخش مراقبت های ویژه مرکز روانپزشکی و سوختگی زارع طی سال های 90- 95 که فوت شدند، بود. همه آنها به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق چک لیستی که توسط پژوهشگر تهیه و روایی آن از نظر متخصصین تایید شد استخراج شدند. تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. یافته ها: از میان 591 پرونده، 315 پرونده مربوط به مردان و 276 پرونده مربوط به زنان بود. بیشتر بیماران (53/5 درصد) در رده سنی 19 تا 40 سال قرار داشتند و کمترین میزان (1/2 درصد) مربوط به رده سنی 1 تا 3 ماه بود. 153 بیمار با سوختگی بالای 90 درصد بودند که از میان آنها 124 نفر در بخش اتاق ایزوله سوختگی و 32 نفر در بخش مراقبت های ویژه سوختگی بستری بودند. 73 نفر زن و 83 نفر مرد بودند. اغلب افراد با سوختگی بالای 90 درصد در رده سنی 19 تا 40 سال قرار داشتند. عامل سوختگی 93 نفر آنها شعل بود. میانگین روزهای بستری بیماران بالای 90 درصد در بخش ایزوله 6/94 ±5/75 روز و بخش مراقبت های ویژه سوختگی 8/39 ±7/68 روز بود. آزمون مقایسه میانگین نشان داد که تفاوت معناداری میان مدت زنده ماندن بیماران سوختگی با درصد بالای 90 درصد در بخش سوختگی اتاق ایزوله با بخش مراقبت های ویژه وجود ندارد. (sig.=0/235). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین مدت زمان زنده ماندن بیماران سوختگی بالای 90 درصد در بخش اتاق ایزوله سوختگی با بخش مراقبت های ویژه تفاوت چندانی ندارد و لازم است هنگام درمان به این مسئله توجه شود.