در درمان زخم های سوختگی: یک مطالعه مروری Minimally Invasive modelity

خارج کردن زودرس نسوج مرده و در صورت نیاز گرافت اتولوگ سنگ بنای درمان نوین سوختگی است. دبریدمان جراحی یک روش invasive بوده و نیازمند افراد متخصص و وسائل تخصصی خاص است، که باعث خون ریزی زیاد شده و میزان زیادی از نسوج سالم در حین جراحی برداشته می شوند. تشخیص عمق سوختگی یکی از مشکلات دیگری است که باعث به تاخیر افتادن زمان انجام دبریدمان جراحی می گردد. لذا به دنبال روشی برای دبریدمان هستیم که بصورت اختصاصی فقط نسوج مرده را برداشته، کمتر invasive باشد، خون ریزی کمتری داشته باشد و بستر زخم به بهترین شکل قابل ارزیابی پس از آن باشد تا اقدامات درمانی بعدی را بتوان سریعتر انجام داد. تاکنون روش های دبریدمان متنوعی بجز روش جراحی رایج معرفی شده است که از این میان می توان به هیدروسرجری، لارودرمانی، سیستم کوتری بخصوص و ژل های بر پایه کلاژناز اشاره کرد که همه آنها اقبال چندانی نداشته و نتوانستند انتظارات را برآورده نمایند. اخیرا یک روش دبریدمان آنزیماتیک با نام Nexobride به میان آمده که توانسته تا حد زیادی معیارهای یک دبریدمان خوب را برآورده نماید. تاکنون روش های دبریدمان شیمیایی و آنزیماتیک کند بوده و تاثیر زیادی نیز نداشته اند و می توانستند با افزایش ماسره کردن نسوج نکروز، باعث افزایش خطر عفونت شوند. اما Nexobride در مطالعات مختلف نشان داده شده است که 4 ساعت بعد از استفاده از آن آثار سوختگی بطور اختصاصی خارج شده و یک بستر زخم تمیز خواهیم داشت. این روش زمان دبریدمان را کاهش داده و بعلت minimally invasive بودن و عدم اختلال همودینامیک می تواند در 24 ساعت اول سوختگی مورد استفاده قرار گیرد، که نسبت به جراحی معمولی فشار کمپارتمان و داخل نسجی کمتری ایجاد می کند، همچنین خون ریزی کمتر و نیاز کمتری به گرافت خواهد داشت، و باعث کاهش عفونت زخم و کاهش زمان بستری می گردد. لذا بر آن شدیم با مروری بر متون و مطالعات انجام شده در این باره بررسی دقیق تر و شناخت بهتری نسبت به آن ارائه دهیم.