دبریدمان زخم

دبریدمان: خارج نمودن بافت مرده که مانع از رشد سلول های سالم می باشد از سطح زخم های مزمن را دبریدمان گویند. هدف از دبریدمان: دبرید بافت مرده با حفظ عضوهای مهم مثل تاندون، عروق خونی و استخوان. دبریدمان اجازه می دهد که بستر زخم دیده شود و شانس عفونت ها کاهش یابد و پروسه ترمیم زخم ادامه یابد. فاکتورهای بسیاری باید هنگام انتخاب بهترین روش دبریدمان درنظر گرفته شود که شامل تعیین نوع بافت مرده در بستر زخم می باشد. بافت نکروز و مرده به دو شکل وجود دارد: - اسکار: که یک بافت سخت و چرمی شکل است، - اسلاف: که به شکل زرد یا سفید رنگ و نرم هست. انواع دبریدمان: ابزاری جراحی، شارپ محافظه کارانه ، غیر ابزاری اتولایتیک، انزیماتیک، شیمیایی، ماگوت تراپی، هیدروتراپی، اولتراسوند . کنتراندیکاسیون های دبریدمان: مهمترین کنتراندیکاسیون های دبریدمان شامل الف: زخم هایی که خونرسانی ضعیف دارند، مثل زخم های پای غیر عفونی در بیمارانی شدید عروق اندام تحتانی پیشرفته دارند. ب: زخم پاشنه با اسکار خشک در بیمارانی که حرکت ندارند تا زمانی که هیچ علائمی از عفونت ندارند و میزان بافت اسکار پیشرفت نداشته دبریدمان ممنوع می باشد.