جایگاه نهادهای ارتباطی در اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران

نهاد های ارتباطی د ر جمهوری اسلامی ایران، نقش و جایگاه موثری د ارند ؛ به نحوی که د ر لایه های مختلف اسناد بالاد ستی نظام، شاهد توجهات آشکار و پنهانی به آن هستیم. این پژوهش با هد ف کلی شناسایی جایگاه نهاد های ارتباطی د ر اسناد بالاد ستی نظام جمهوری اسلامی ایران، انجام شد ه؛ به این منظور 12 سند ، به صورت تمام شماری و به روش تحلیل محتوای کمی مطالعه شد ه است. روایی مقوله های شمارش شد ه، بر اساس ضریب کاپای کوهن بین 69/0 تا 93/0 به د ست آمد ه. نتایج عمد ه این پژوهش د ر پاسخ به سوال های تحقیق، بیانگر آن است که مجموعه اسناد ، به لحاظ کمی و کیفی، توجه یکسانی به رسانه ند ارند . این ناهمگونی هم د ر میان اسناد مشابه، نظیر قوانین برنامه های توسعه و هم د ر مجموعه اسناد به چشم می خورد . اسناد بالاد ستی نظام، بیشترین توجه را از میان انواع رسانه، به رسانه های د یجیتال و از مجموع سازمان های رسانه ای و ارتباطی، به سازمان صد اوسیما د ارند و بر عنصر رسانه (به عنوان ابزار)، کارکرد اطلاع رسانی به ویژه د ر حوزه های فرهنگی و اجتماعی، مواجهه فعال با رسانه های جد ید ، افزایش کمی و کیفی فعالیت ها د ر سطح ملی با توجه به محیط عمومی د اخلی، تاکید بیشتری د اشته و بیش از آنکه رسانه را محصول توسعه بد اند ، آن را عامل توسعه د انسته است.

کلیدواژه ها:

نهادهای ارتباطی ، اسناد بالادستی ، نهاد رسانه ، برنامه توسعه