اشتراک گذاری بهینه انرژی منابع تولید پراکنده تجدیدپذیر در شبکه توزیع با درنظرگرفتن عدم قطعیت

در این مقاله یک رهیافت تصادفی کارآمد به منظور درنظر گرفتن اثرات عدم قطعیت بر نحوه اشتراک گذاری بهینه انرژی و جایابی مکان نصب منابع تولید پراکنده تجدیدپذیر در شبکه ی توزیع ارائه شده است. تابع هدف اصلی مدل پیشنهادی، کاهش تلفات انرژی در شبکه ی توزیع است. به دلیل بزرگی تلفات سالیانه شبکه توزیع، کاهش تلفات مزایای چشم گیری دارد. حذف بخشی از  تلفات، صرفه جویی قابل توجهی را در مصرف انرژی به دنبال دارد و سرمایه گذاری برای افزایش کارایی شبکه را توجیه می کند. از جمله این سرمایه گذاری ها قراردادن منابع توزیع شده (DG) مانند منابع تولید پاک و تجدیدپذیر (RES) در شبکه است. عدم قطعیت موجود در تولید RES و تقاضای انرژی، بهره بردار شبکه توزیع را در به کارگیری بهینه از منابع مختلف را با چالش مواجه کرده است. در نتیجه، مشارکت انرژی منابع تجدیدپذیر عموما بر این اساس مشخص می شود که فقط بخش کوچکی از تولید نامی این منابع در تامین انرژی شبکه نقش دارد. روش پیشنهادی اشتراک گذاری بهینه انرژی و جایابی منابع تجدیدپذیر را در برابر تمام وضعیت های غیر قطعی بهره برداری را تضمین می کند. مدیریت عدم قطعیت در این مقاله براساس روش سناریو بنیان مدل سازی شده است. همچنین با انجام تحلیل حساسیت، حداکثر درصد نفوذ و تعداد بهینه منابع تجدیدپذیر قابل نصب در شبکه تعیین می شود. مدل پیشنهادی برروی شبکه توزیع شعاعی 33 شینه IEEE و در محیط نرم افزار بهینه سازی GAMS پیاده سازی شده است. نتایج شبیه سازی توزیع مناسب انرژی بر روی منابع موجود و کاهش تلفات انرژی شبکه را براساس جایابی و اشتراک گذاری انرژی منابع تولید پراکنده تجدیدپذیر نشان می دهد. ارزیابی نتایج برنامه ریزی تصادفی نسبت به برنامه ریزی در حالت قطعی، دستیابی به یک مقدار واقعی برای کاهش تلفات در حدود 35% را تضمین می کند.

کلیدواژه ها:

منابع تولید تجدیدپذیر (RES) ، تولید توان بادی ، عدم قطعیت ، سلول خورشیدی ، سناریو بنیان ، اشتراک گذاری بهینه انرژی