تاثیر روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت در درمان تشنج های غیر صرعی روانزاد: پژوهش مورد منفرد

تشنج­های غیر­صرعی روانزاد، آشفتگی­های دوره­ای همراه با علائم حرکتی، حسی و رفتاری است که به تشنج­های صرع شباهت دارد اما همبسته­های الکتروفیزیولوژی آن متناسب با صرع نیست. این اختلال تاثیر زیادی بر فعالیت­های روزمره افراد و کاهش کیفیت زندگی آنها دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی روان­درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت (ISTDP) بر بهبود تشنج­های غیر صرعی روانزاد است. پژوهش حاضر یک پژوهش تجربی از نوع مورد­پژوهی با استفاده از طرح AB است. با استفاده از روش های نقشه برداری مغزی و نظر نورولوژیست و روانپزشک، تشخیص تشنج­های غیر صرعی روانزاد در مراجع تایید شد. پرسشنامه افسردگی بک نیز قبل و بعد از مداخلات توسط مراجع تکمیل شد. جلسات روان­درمانی با رویکرد ISTDP در ده جلسه انفرادی و به صورت هفته­ای یک جلسه برگزار شد. نتایج مشاهده توسط درمانگر و مراجع، نشان دهنده از بین رفتن تشنج­های غیر صرعی بود. همچنین، مقایسه نمرات مراجع در سیاهه افسردگی بک در پیش آزمون و پس آزمون، بیانگر کاهش قابل ملاحظه میزان افسردگی او بود. با توجه به یافته­های به دست آمده، می­توان گفت که روان­درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت، روش درمانی مناسبی برای کاهش تشنج­های غیر صرعی روانزاد، و در مجموعه­های بالینی توسط درمانگران قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، تشنج های غیر صرعی ، روانزاد ، روانپویشی فشرده و کوتاه مدت ، مورد پژوهی