فناوری ارتباطات و اطلاعات و بهره وری

امروزه بهره‌وری، شاخص استفاده موثر، مفید و کارا از منابع گوناگون، صرفاً به عنوان یک معیار یا شاخص اقتصادی مطرح نیست، بلکه به عنوان یک فرهنگ و نگرش به کل زندگی است که جنبه‌های مختلفی را در بر گرفته و منشأء بسیاری از تغییرات و تحولات اساسی است. رشد بهره‌وری به طور متقابل بر بسیاری از پدیده‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شامل تورم، بهبود سطح زندگی، رشد اقتصادی و قدرت رقابتی اثر گذاشته و از آنها اثر می‌پذیرد. به این دلیل، بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه با انجام سرمایه‌گذاری‌های گسترده به دنبال ارتقا و گسترش بهره‌وری و در نتیجه دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی هستند. در قانون برنامه چهارم (ماده 37) و مستندات آن نیز توجه خاصی به بهره‌وری شده است، به طوری که 5/2 درصد از رشد 8 درصدی تولید ملی، طی برنامه قرار است از طریق رشد بهره‌وری حاصل شود. بهره‌وری را می‌توان از طریق تغییر در عوامل تولید و یا تغییر تکنولوژی تولید تحت‌تاثیر قرار داد. ما در این مقاله با توجه به محورهای برنامه چهارم از جمله «توسعه مبتنی بر دانایی» و مواد مختلف آن از جمله مواد 37، 40، 43، 44، 45، اثر فناوری ارتباطات و اطلاعات را بر بهره‌وری و فناوری ارتباطات و اطلاعات مرور نموده و در ادامه با توجه به کوتاه بودن دوره زمانی استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در ایران بررسی این تأثیر متقابل را از نتایج مطالعات انجام شده در خارج از پی می‌گیریم. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از فناوری ارتباطات و اطلاعات در ایران در سطوح اولیه قرار دارد و توسعه استفاده از آن مستلزم اتخاذ سیاست‌های مناسب می‌باشد.

کلیدواژه ها:

بهره‌وری ، توسعه ، فناوری ارتباطات و اطلاعات