تبعات مادی و معنوی اسراف ،تبذیر و تجمل گرایی در جامعه اسلامی

دین مقدس اسلام بهره‌برداری مشروع از نعمتهای الهی و زیبایی‌های زندگی را مباح و روا و اسراف و زیاده‌روی را حرام و ناروا می‌داند و این بدان جهت است که مسلمان به تناسب امکانات و توانایی و کارآیی خود، در برابر جامعه مسؤولیت دارد. در این صورت فرد اسرافکار قهرا از اجاری مسؤولیت و تعهدات اجتماعی خود بازمی‌ماند و از این رهگذر بر پیکر جامعه ضربه می‌زند. صرف‌نظر از اهمیت خودداری از اسراف و تبذیر در دین از نظر موقعیت خاص کشور اسلامی که در محاصره حکومتهای سلطه‌گر قرار گرفته اگر ما بتوانیم تجملات زندگی را حذف کنیم و رعایت اقتصاد و میانه‌روی را در همه حال مدنظر و برنامه عمل قرار دهیم، به استقلال کشور کمک کرده‌ایم و به پیروزی نهایی نزدیکتر شده‌ایم. در نتیجه این شعار را در اقصی نقاط عالم و دنیای اسلام و بالاخص ایران اسلامی اعلام کرده‌ایم که ما از تنگناهای اقتصادی نمی‌هراسیم و قدرت آن را داریم روی پای خود بایستیم و به هیچ قدرتی جز خداوند متعال متکی نیستیم. لذا در این مقاله سعی داریم عواقب اسراف‌گرایی را در جامعه اسلامی مورد بررسی قرار داده و راهکارهایی برای این امر انتخاب نمائیم.

کلیدواژه ها:

قرآن ، اسراف ، تبذیر ، صرفه‌جویی ، جوامع