طرح اقامتگاه بوم گردی روستای شول بندر گناوه استان بوشهر با هدف توسعه گردشگری روستایی

گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت میگرفت . در ایران گردشگری به معنای امروزی از دهه 1330 آغاز شد، بوم گردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگ ها می گردد . از جمله شاخص های گردشگری اکوتوریسم است . که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفرهای مئسولانه و هدفمند به طبیعت است . در میان گزینه های مختلف گردشگری ، بوم گردی با حفظ محیط زیست در این مفاله سعی شده تا ظرفیت های رشد گردشگری در روستای شول شهرستان بندر گناوه مطرح شود . این روستا خواستگاه فرش جنوب ایران با نام گبه هست و گبه های حاصل دست مردم این دیار شهرت جهانی دارند اما در سال های اخیر و بی مهری نسبت به بافندگان، این هنر را در معرض نابودی قرار داده است . هدف و انگیزه نگارنده از این مقاله شناخت روستای شول به گردشگران و طبیعت دوستان و حفظ فرهنگ بومی با معرفی نوع پوشش ، غذا ، سبک معماری و صنایع دستی است. 159 پرسش نامه بین جامعه نمونه توزیع شده که 63 درصد مرد و 37 درصد زن، میانگین سنی زیر 20 سال 3 درصد، بالای 60 سال 2 درصد و بین 20 تا 40 سال 84 درصد و 40 تا 60 سال 11 درصد تشکیل دادند . میزان تحصیلات 12.6 کارشناسی ارشد 5.7 دکتری،23.9 لیسانس، فوق دیپلم 18.2، دیپلم 17.6 و زیر دیپلم 22 درصد بودند از نظر سابق میزان درآمد زیر یک میلیون 23.9 ،زیر دو میلیون 22 درصد ،بالای سه میلیون12.6، بین 2-3 میلیون17.6 ،و 5.7 هیچ درآمدی ندارند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss استفاده شده، برای بررسی فرضیات و سوالات از آنالیز واریانس آزمون میانگین تک نمونه ای ، ضریب کرونباخ پرسش نام هم643. بدست آمده.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اکوتوریسم یا بوم گردی ، روستای شول