بررسی و تحلیل توزیع فضایی جمعیت در نظام فضایی منطقه البرز جنوبی

این مقاله به بررسی نظام توزیع جمعیت در کانون های شهری منطقه البرز جنوبی در دوره زمانی 1390-1335 می پردازد. گرایش به شهرنشینی در منطقه البرز جنوبی در طول یک دوره پنجاه و پنج ساله از روند حاکم بر تحولات جمعیتی کل کشور تبعیت می کند، به طوری در سال 1335 تنها 54 درصد از جمعیت منطقه در مناطق شهری سکونت داشته اند که این نسبت در آخرین سرشماری سال 1390 به 90 درصد رسیده است. در زمینه افزایش تعداد نقاط شهری نیز تعداد شهرهای منطقه از 18 شهر در سال 1335 به 153 شهر در سال 1390 رسیده است. در این میان، شهر تهران به علت موقعیت سیاسی - تاریخی و داشتن امکانات اقتصادی، همواره جاذب جمعیت بوده و در طول پنج دهه اخیر به عنوان شهر نخست منطقه عمل نموده است. سهم 46 درصدی از جمعیت شهری منطقه، به همراه فاصله 05/5 برابری با شهر دوم منطقه (کرج) در سال 1390، بیانگر نامتعادل بودن توزیع فضایی جمعیت شهری منطقه البرز جنوبی است.

کلیدواژه ها:

نظام شهری ، جمعیت شهری ، منطقه البرز جنوبی ، شهرنشینی