بررسی نقش طبیعت در ارتقاء کیفیت سکونت در محیط های مسکونی

در دنیای امروز، اگر چه با تکیه بر پیشرفت های تکنولوژیکی، انسان از دام مشکلاتی نظیر عدم امنیت، گرسنگی، ترس و ... رهانیده است، اما در عین حال مکانیزه شدن زندگی بشری و تاثیرات آن بر ذهنیت انسان، منجر به فاصله گرفتن تدریجی از محیط طبیعی و مانوس شدن وی با مصنوعات خویش گردیده است که حاصل این عدم درک پدیده های محیطی مبتلا شدن انسان به انواع سرخوردگی ها و امراض روانی است. اینجاست که ضرورت احیا مجدد ارزش های انسانی، از طریق شور دوباره بخشیدن به ارتباط انسان و طبیعت درک می شود و نیاز داشتن مسکنی برای رهایی از تنش های زندگی مدرن و تکنولوژی بیشتر حس شده و از این رو پی به اهمیت ارتباط طبیعت و مسکن برده می شود. که با درون کشیدن طبیعت به بنا می توان این مهم را جامه عمل پوشاند. نیازی که فطری است و با این ایده می توان در عین داشتن مسکن مناسب آرامش روح و روان و کیفیت زندگی بالا را نیز میسر کرد. در این پژوهش به بررسی نقش طبیعت در معماری و ارتقای سطح کیفیت محیط مسکونی پرداخته شده است. این مقاله به صورت توصیفی انجام گرفته است. نتیجه حاکی از آن داشت که به کارگیری فضاهای سبز در معماری به عنوان راهکاری برای بهبود طراحی محیط های مسکونی از طریق باززنده سازی و بازگشت به طبیعت محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، کیفیت زندکی ، محیط مسکونی.