نقش حکمروایی خوب درتوسعه کالبدی سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: دهستان بهمئی سرحدی غربی)

مفهوم حکمروایی از اواخر دهه 1980وارد مباحث مدیریتی و اداره امور محلی شد و باعث تغییر پارادیم به سمت حکمروایی خوب و توسعه پایدار گردیده است. رهیافت حکمروایی خوب روستایی فرآیند کنش و واکنش مسئولان و برنامه ریزان در سطح خرد تا کلان است. در این رهیافت تمام بازیگران عرصه روستایی(دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی) با هم همیاری و مشارکت دارند تا به کارایی و اثربخشی در ابعاد کالبدی کمک شود و توسعه کالبدی پایدار روستایی نهادینه شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش و جایگاه حکمروایی خوب در توسعه کالبدی دهستان بهمئی سرحدی غربی است. پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و ار نظر نحوه گردآوری داده ها، پیمایشی است. جامعه آماری دهستان بهمئی سرحدی غربی با 16 روستای نمونه و 300 خانوار است. ابزار گردآوری داده ها از نوع پرسشنامه بوده است. به منظور تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون های تی-تک نمونه ای، آنوا، توکی، تحلیل خوشه ای، پیرسون و رگرسیون دوگانه و چندگانه استفاده شده است. مطابق آزمون تی-تک نمونه ای روستاهای مورد مطالعه به لحاظ وضعیت حکمروایی خوب و توسعه کالبدی وضعیت مناسی ندارند. براساس آزمون تحلیل خوشه ای روستاهای مورد مطالعه دارای سطوح مختلفی از حکمروایی خوب و توسعه کالبدی هستند. همچنین آزمون پیرسون و رگرسیون نشان دهنده ارتباط معنی دار بین حکمروایی خوب وتوسعه کالبدی است. توجه جدی به حکمروایی خوب و درگیر کردن همه گروه های ذی نفع در جامعه روستایی می تواند منجر به همه گیر شدن فرآیند توسعه و پایداری توسعه روستایی به خصوص در بعد کالبدی شود. دراین تحقیق آنچه که مورد نظر وجنبه جدید تحقیق است تاکید بر قانونگرایی، قائل شدن به همکاری و مشارکت، ایجاداعتماد به نفس در روستاییان، ایجاد منابع جدید از طریق به حرکت درآوردن ظرفیت های روستا، تاکید بر دانش بومی در تصمیم گیری ها، ایجاد اجتماعی محلی- مکانی، پرسشگری و پاسخگویی، انتخاب راه حل ایده آل جهت توسعه کالبدی می باشد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، حکمروایی خوب روستایی ، توسعه کالبدی ، دهستان بهمئی سرحدی غربی