تاثیر ادراک حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در کاهش تمایلات خودکشی دانشجویان

مقدمه: در سال های اخیر، شیوع روزافزون خودکشی به ویژه در بین دانشجویان، نگرانی هایی را به وجود آورده است، از این رو پژوهش در مورد متغیرهای مرتبط و تاثیرگذار در شکل گیری و تکوین این پدیده مورد توجه بسیاری از روان شناسان و متخصصان حوزه بهداشت روان قرار گرفته است. بدین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در کاهش تمایلات خودکشی در دانشجویان انجام گرفته است.روش کار: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود. از این جامعه، 935 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس ملی سلامت روان دانشجویان پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: یافته ها نشان داد بین تمایلات خودکشی دانشجویان و حمایت اجتماعی( r = 0/555 ،P<0/01 )و خودکارآمدی( r = 0/685 ، P<0/01 )همبستگی منفی معناداری وجود دارد. این نتایج بدان معناست که با افزایش حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در دانشجویان، میزان تمایلات خودکشی در آنها کاهش می یابد. علاوه براین نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره حاکی از آن بود که دو عامل حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در مجموع قادر به پیش بینی 55 درصد از واریانس تمایلات خودکشی در دانشجویان بودند.از بین این دو عامل، خودکارآمدی( P<0/01، B = 0/547 )در مقایسه با حمایت اجتماعی( P<0/01، B = 0/316) از توان بیشتری در پیش بینی میزان تمایلات خودکشی در دانشجویان برخوردار بود.نتیجه گیری: براساس نتایج فوق به نظر می رسد با شناسایی عوامل حفاظت کننده مانند خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می توان زمینه ارایه طرح های پیشگیرانه و کاهش افکار و اقدام به خودکشی در دانشجویان را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، حمایت اجتماعی ، خودکارآمدی