مقایسه سطح آگاهی ازنقش خودمراقبتی در پیش گیری از دیابت با سطح عملکرد در افراد بالای 30 سال در شهرستان دامغان در سال 1396
محل انتشار: دومین کنگره بین المللی مطالعات اجتماعی سلامت
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 373
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SSHMED02_034
تاریخ نمایه سازی: 11 تیر 1398
چکیده مقاله:
آمار سازمان جهانی بهداشت سیر فزاینده میزان شیوع و بروز بیماری دیابت نوع 2 را در جهان نشان می دهد.دیابت نوع 2 فراوان ترین شکل دیابت است که نزدیک یک سوم مبتلایان به آن شناسایی نشده اند.بسیاری معتقدند که دیابت نوع 2 ،یک بیماری قابل پیش گیری است و می توان با انجام مداخلات مناسب از بروز دیابت در افراد در معرض خطر جلوگیری نمود. با توجه به ه شدار سازمان جهانی بهداشت در خصوص روند رو به افزایش دیابت در کشورهای در حال توسعه ،پیش گیری اولیه از دیابت د ر کشور ما اهمیت ویژه ای می یابد.این مطالعه به بررسی ارتباط بین میزان شیوع بیماری دیابت در جامعه و عوامل خطر موجود و اهمیت پیشگیری از آنها در بیماران دیابتی می پردازد.اهداف : تعیین میزان شیوع بیماری دیابت در افراد بالای 30 سال شهرستان دامغان، شناخت رفتار افراد در زمینه ارزیابی و بررسی وضعیت سلامت خود در خصوص دیابت یافته ها و نتایج :در بین 245 نفر مراجعه کننده که مورد غربالگری قرار گرفتند،%5,3 مبتلا به بیماری دیابت بودند %59 ,2. در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار داشتند.%4,5 سابقه بیماری دیابت داشتند. %20,4 افراد مورد مطالعه سابقه دیابت در افراد درجه یک خانواده خود داشتندو % 2 سابقه سقط،مرده زایی و تولد نوزادبالای 4 کیلوگرم را ذکر می کردند. %55,9 نمایه توده بدنی نامطلوب(بیشتر از 25 )داشتند. جامعه آماری مورد بررسی را %55,9 زنان و %42,1 مردان تشکیل می دادند. میزان شیوع در متغیر های جنسیت ( p=./045) و نمایه توده بدنی ( P=0/041) و سابقه دیابت در خانواده ( P=0/01 )تفاوت معناداری داشت.بحث و نتیجه گیری:با توجه به نتایج تحقیق معلوم گردیده است که درصد بالایی از افراد جامعه در معرض خطر ابتلا به بیماری دیابت قرار دارند. اما نمایه توده بدنی بالا در اکثر افراد نشان می دهد نگرش آنها در خصوص شناسایی عوامل خطر و کنترل آنها بسیار پایین است واقدام مناسبی جهت پیشگیری و یا غربالگری برای تشخیص زودرس بیماری دیابت نداشته اندکه ضرورت دارد با برنامه ریزی دقیق و داشتن غربالگری های منظم سالانه و مشاوره با افراد در معرض خطر و خانواده بیماران دیابتی به بررسی علل عدم انجام غربال گری زودرس و کنترلو حذف عوامل خطر ،علی رغم آگاهی از عوارض این بیماری در خانواده پرداخت .
نویسندگان
محسن عسگرزاده
پزشک خانواده مرکز خدمات جامع سلامت قمربنی هاشم- دانشگاه علوم پزشکی سمنان
فاطمه صرفی
کارشناس گسترش شبکه دانشگاه علوم پزشکی سمنان