زیبایی شناسی ژرف ساخت های صیغه های متناوب در قرآن کریم از منظر سبک شناسی ( بررسی موردی سوره های مبارکه ی انعام و اعراف)

تناوب یکی از تکنیک ­های زبانی در ساختار کلام است و مقصود از آن، جایگزینی کلمه­ ای (اسم، فعل و حرف) به جای کلمه­ ای دیگر است که از نظر معنا نظیر و همانند آن است. در این مقاله، پدیده تناوب در میان صیغه­ های اسم انتخاب شده است؛ یعنی در بافت کلام ادبی، صیغه­ ای به جای صیغه ­ای دیگر می­آید که از نظر اشتقاقی شبیه کلمه محذوف است اما در بردارنده معنایی غیر از معنای نخستین است. این مقاله  با شیوه توصیفی – تحلیلی و با رویکردی سبک شناختی، و به منظور کشف معانی پنهان قران کریم، به تحلیل پدیده هنجارگریز تناوب در قرآن کریم بویژه دو سوره مبارکه انعام و اعراف  پرداخته است. هدف از این مقاله، توصیف و شرح ژرف ساخت های صیغه­ های متناوب و آشنایی با اهداف زیبایی شناسی آن است. نتایج این مقاله حاکی از آن است که تناوب در مصادر، بسآمد بالایی در این دو سوره داشته­ است که غالبا، به جای اسم فاعل و مفعول آمده است. بعد از آن، اسم فاعل، نقش خود را به عنوان یکی از مشخصه های سبکی که جانشین دو فعل ماضی و مضارع در این دو سوره شده است، ایفا می­کند.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، تناوب ، ژرف ساخت ، زیبایی شناسی ، تحلیل سبک شناختی