برنامه آموزش پرورش دختران و توسعه پایدار

امروزه بحث منابع انسانی و مسائل مربوط به آن، یکی از محورهای اساسی و انکارناپذیر نظریه های توسعه محسوب می شود و پرورش منابع انسانی و استفاده بهینه از این منابع ضروری تلقی می گردد. در هیچ یک از نظریه های اخیر توسعه، منظور از منابع انسانی تنها مردان نیستند. این ضرورت در کشورهای در حال توسعه بارزتر است. جمهوری اسلامی ایران، هم به عنوان کشوری در حال توسعه و براساس نظریات نوسازی سیاسی، ناگزیر به استفاده از قوای انسانی و فکری همه اعضای جامعه خود (اعم از زن و مرد) می باشد.در این مقاله سعی شده تا موانعی که بر سر راه دختران جامعه برای مشارکت در امرتوسعه وجود دارد وهم چنین راههایی که باعث افزایش مشارکت زنان ودختران در توسعه پایدار می شود بیان گردیده است. به طورکلی اگر از بعضی تنگ نظری ها به دختران که در جامعه ما وجود دارد، بگذریم؛ شرایط تا حدودی برای مشارکت دختران در صحنه های مختلف توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی فراهم است که با توجه جدی ترآموزش وپرورش در این زمینه و آگاهی و حرکت خود دختران ، این نیروی بالقوه به کار گرفته خواهد شد تا بتوانند گامی در جهت توسعه بردارند.روش مطالعه تحقیق پیش روبه صورت کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت جنسیتی ، جریان سازی جنسیتی ، جنسیت و توسعه ، اشتغال زنان در ایران ، مشارکت زنان ودختران.