بررسی غلظت باقی مانده آفت کش دیازینون در منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار در سال 1393
محل انتشار: فصلنامه پژوهش در بهداشت محیط، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 511
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JREH-2-3_002
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف:رشد روزافزون جمعیت و نیاز به افزایش تولید محصولات کشاورزی، باعث توسعه کاربرد آفت کش ها شده است. از این رو سلامتی بشر به دلیل وجود باقی مانده این ترکیبات در محیط از جمله منابع آب سطحی و زیرزمینی با مخاطره جدی مواجه شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین غلظت باقی مانده آفت کش دیازینون در منابع آب زیرزمینی دشت بهار همدان در سال 1393 انجام گرفت. مواد و روش ها:پس از بازدید میدانی و انتخاب 20 ایستگاه در سطح دشت بهار، نمونه برداری از آب زیرزمینی در فصل تابستان انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از روش استخراج فاز مایع آماده و غلظت باقی مانده سم به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتر در 3 تکرار خوانده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های Kolmogrov-Smirnov، one-way ANOVA، One Sample T Test و Pearson s Correlation Coefficient انجام شد. یافته ها: میانگین غلظت سم دیازینون در نمونه های آب زیرزمینی دشت بهار برابر با 0/06±0/23 میلی گرم در لیتر بود. نتایج مقایسه میانگین غلظت باقی مانده سم دیازینون در نمونه ها با رهنمود WHO نیز بیان گر آن بود که میانگین غلظت باقی مانده سم در منابع آب زیرزمینی از حد مجاز بیش تر است. نتیجه گیری: میانگین غلظت باقی مانده سم دیازینون در نمونه های آب زیرزمینی دشت همدان- بهار در فصل تابستان سال 1393 از رهنمود WHO (0/10 میلی گرم در لیتر) بیش تر است. بنابراین استحصال از منابع آب زیرزمینی این دشت به منظور شرب و یا سایر کاربری ها از نظر میانگین غلظت باقی مانده دیازینون مخاطره آمیز است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آرزو خلیجیان
کارشناس ارشد، گروه محیط زیست، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
سهیل سبحان اردکانی
دانشیار، گروه محیط زیست، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
مهرداد چراغی
دانشیار، گروه محیط زیست، دانشکده علوم پایه، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :