بررسی ظرفیت های ریوی معدنکاران ذغال سنگ البرز مرکزی مازندران 1376

بررسی های گذشته نشان میدهد کارگرانی که در معادن ذغال سنگ کار می کنند دچار کاهش ظرفیتهای ریوی می شوند و هرچه کارگران مدت بیشتری در معرض گردو غبار قرار گیرند آمفیزم مرکز لوبولی همراه با (Prgressive massive librosis) PMF در آنها بیشتر دیده می شود لذا یکی از بزرگترین معادن ذغالسنگ استان مازندران که دارای کارگر زیادی می باشد جهت بررسی ظرفیت های تنفسی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی دو گروه از افراد معدن را تحت عنوان شاهد (38 نفر) کارگرانی که با گرد و غبار تماس نداشتند و مورد (290 نفر) کارگرانی که در معرض گرد و غبار بودند انتخاب نموده و با انجام تست اسپیرومتری و پرسشنامه اطلاعات جمع آوری شده را آنالیز آماری نمودیم. در ابتدا گروه شاهد و مورد را از نظر سن، قد، سابقه کار و سیگاری بودن با هم مقایسه نموده نتیجه آموزن نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود ندارد سپس جهت بررسی آماری از ظرفیت های ریوی اندازه گیری شده گروه شاهد و مورد استفاده گردید و مشخص گردیدکه بین گروه شاهد و مورد از نظر (Force Expiratory Yolume in one second) FEVI, (Force vital capacity) FVC. (Vital capacity) VC اختلاف معنی داری وجود دارد و این کاهش در افراد با سابقه کار بیشتر نمایانتر می باشد. این موضوع بیانگر این مسئه است افرادی که در معرض گرد و غبار ذغال سنگ قرار داشتند دارای ظرفیتهای ریوی کمتری نسبت به گروه شاهد می باشند همچنین می توان نتیجه گرفت که سابقه کار اثر مستقیم روی میزان کاهش ظرفیتهای ریوی افرادی که در معرض گرد و غبار هستند دارد.

کلیدواژه ها:

دستگاه تنفس ، ظرفیت ریوی ، معدنکاران ، ذغال سنگ