نقش آموزش نقاشی به کودکان ناشنوا جهت بهبود انتقال احساسات آنها(مطالعه موردی کلیه کودکان ناشنوا مدارس استثنایی شهر تهران)

مقدمه و هدف: کارکرد درمانی هنر، سهم و نقش قابل ملاحظهای را در تقویت مهارتهای احساسی، ارتباطی و کلامیبشریت به خود اختصاص داده است. حقیقت اثبات شده که به یکی از ابزارها و راه های تامین بقا انسان بدل گشته و بدیهی است در شرایطی مانند بیماریها و مشکلات روحی و جسمی نیز میتواند نقش پالایش دهنده، تصحیح کننده و تکسین بخش بازی کند و ارتباط انسانی را ارتقاء بخشد. هنر درمانی کمک میکند که فرد به ضمیر ناخودآگاه دسترسی داشته باشد و احساسات محصور شده خود را رها سازد؛ این درمان برای آنها که از فشار روانی و بیماریهای ناشی از آن رنج میبرند، بسیار مفید است.روش بررسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که در آن یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل با طرح پیش آزمون– پس آزمون بررسی شدند. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کودکان ناشنوا مدارس استثنایی شهر تهران است. آزمودنی های این پژوهش تعداد 30 نفر می باشند (تعداد نمونه براساس تحقیقات مشابه و نوع پژوهش انتخاب شده است). نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و هر کدام از افراد به صورت تصادفی در دو گروه تجربی 15) نفر) و کنترل 15) نفر) قرار گرفتند.یافته ها: نقاشی راهبردی برای کاهش رفتارهای ضد اجتماعی در کودکان ناشنوا است.نتیجه گیری : نقاشی می تواند پرخاشگری، علائم بیش فعالی، اضطراب، افسردگی و رفتارهای ضد اجتماعی را در کودکان ناشنوا کاهش دهد. همچنین، این نوع تمرین می تواند راهبردی برای بهبود وضعیت این افراد باشد.

کلیدواژه ها:

کودکان ناشنوا ، نقاشی درمانی ، رفتارهای ضد اجتماعی.