استفاده از ماهیت بیانگری فرم در خوانش تصاویر به منظور تقویت توان تشخیص بالینی در دانشجویان پزشکی

مقدمه و هدف: آثار هنری دارای جلوه های ارزشمندی هستند که بررسی و درک مفهوم آنها می تواند تاثیر قابل تاملی بر تحلیل فرم و محتوا و درک بینایی داشته باشد. این مهارت می تواند به عنوان ابزار مناسبی در دست دانشجویان پزشکی بوده و در تقویت قوه تشخیص بالینی مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق هدف، بررسی ماهیت نگاره های ایرانی و بیانگری فرم در آن است.روش بررسی: جامعه آماری مدنظر در این پژوهش آثار نگارگری ایرانی و پتانسیل موجود در آنها به منظور بالابردن قوه درک و بینایی و بررسی ماهیت بیانگر فرم است. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و روش بررسی به صورت تجزیه و تحلیل داده ها ست.یافته ها: با توجه به مشخصه وابستگی نگارگری ایرانی به متن ادبی و همچنین استفاده از فرم های غنی بصری این امکان فراهم می شود که علاوه بر مواجه ه با فرم بیانگر، متن ادبی موجود نیز به یاری مخاطب آمده و درجهت خوانش و برقراری رابطه بین فرم و محتوا به او کمک نماید.نتیجه گیری: پس از بررسی نگاره ها این نتیجه حاصل شد که با توجه به قابلیت های موجود در جامعه آماری مورد نظر امکان بررسی فرم های بیانگر وابسته به متن به منظور رسیدن به هدف تقویت قوای بینایی و تجزیه و تحلیل ممکن خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فرم بیانگر ، نگارگری ایرانی ، خوانش تصویر ، تشخیص بالینی