اثر هنردرمانی مبتنی بر نقاشی درمانی بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم

مقدمه و اهداف: یکی از شیوه های مداخلاتی که در حوزه های گوناگون از جمله درمان کودکان و به طور خاص کودکان با اختلالات روانی اثر بخشی آن مورد تایید قرار گرفته است هنر درمانی می باشد. اوتیسم یکی از این اختلالات روانی به شمار می رود که از علائم اصلی آن نقص در تعاملات اجتماعی می باشد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله ی آموزش همزمان کودک و مادر به روش نقاشی درمانی بر تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم بوده است.روش بررسی: این پژوهش از طرح های نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل 40دانش آموزان12-6ساله ی مبتلا به اتیسم شهر تهران که در سال تحصیلی 1396در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول به تحصیل بودند و مادران آنها می شد.40 نفر از کودکانی که مادران شان داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند خودبودند واین کودکان نیز در آزمون گارز نمره ای بین85تا115کسب نموده بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمون در 12 جلسه آموزش مادر-کودک به شیوه ی نقاشی درمانی شرکت نمودند. و مجددا پرسشنامه گارز بر روی کودکان اجرا شد.نتایج: داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزارSSPS تحلیل شد.ن تایج ،این فرضیه را که آموزش همزمان کودک و مادر به روش بازی درمانی برتعاملات اجتماعی کودکان با اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد تایید می کند(.(P<0/001 نتایج این تحقیق اثربخشی این برنامه را بر افزایش مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم فراهم نمود.نتیجه گیری: یافته های به دست آمده نشان داد آموزش مادر-کودک به شیوه ی نقاشی درمانی بر خودکارآمدی مادران به گونه ای معنادار اثربخش بوده است(.(P<0/001 بر اساس نتایج پژوهش، اثر بخشی مداخله ی آموزش همزمان کودک و مادر به روش نقاشی درمانی، بر افزایش تعاملات اجتماعی کودکان اوتیستیک مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، تعاملات اجتماعی ، هنر درمانی