تاثیر معماری کلاسیک بر معماری نماهای مجتمع مسکونی شهر تهران در دهه 1380

شهر یکی از بزرگترین نمادهای تمدن بشری است که بشر آن را برای اهداف متفاوتی بنا نموده است. شهر تنهایک سکونتگاه نیست، بلکه مکانی است که روح اجتماع در آن دمیده شده است و از آن هویت می گیرد هویت شهری،هویت جمعی است که با تبلور عینی در فیزیک و محتوای شهر معنادار می شود و به واسطه ایجاد تداعی خاطرات عمومی در شهروندان، تعلق خاطر شهرنشینان را به سوی شهروند شدن هدایت می کند. پس هر چند که هویت شهرخود معلول فرهنگ شهروندان آن است؛ لیکن فرآیند شهروند سازی را تحت تاثیر قرار داده و می تواند باعث تدوین معیارهایی مرتبط با مشارکت نزد ناظران و ساکنان آن گردد. از آنجایی که هویت مجموعه ای از صفات و مشخصاتی است که باعث تشخص یک فرد یا اجتماع از افراد و جوامع دیگر می شود؛ شهر نیز به تبعیت از این معیار، شخصیتیافته و مستقل می گردد. مقوله هویت بطور عام و هویت شهری بطور خاص از جمله مقولاتی است که به جهت نقشی که در شناخت افراد، اشیا، اجتماعات و مکان ها دارد، حائز اهمیت فراوان است. در این میان یکی از مسائل بنیادی شهرهای ایران، مسئله هویت شهر است. امروز علی رغم گسترش و توسعه شهرها، سیمای آنها فاقد شخصیت شهری و مولد انواع بحران ها می باشد. شهر بدون هویت، قدرت خود را در هدایت ناخودآگاه جمعی شهروندان از دست می دهد. لیکن نمای ساختمان ها به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده سیما و منظر شهر، دارای نمادها و نشانه های تعیین کننده هویتی است که از عواملی همچون اقلیم، فرهنگ و اقتصاد تاثیر می پذیرد. در سالهای اخیر برای احیای هویت معماری ایرانی اقدامات متعددی صورت گرفته که از نتایجآنها قبول سهم مشترک حوزه عمومی وخصوصی بر نما است، امروزه دست کم در کشورهای توسعه یافته ضرورت حضور و مداخله شهروندان در شکل بخشیدن به عوامل اثرگذار شهری به رسمیت شناخته شده استبه باور برخی صاحب نظران در زمینه طراحی شهری دخیل کردن جامعه و شهروندان در مدیریت شهری موجب تکامل شهروندان و جامعه شده و به آگاه سازی و توامندسازی آنان در زمینه حقوق محیطی شان و چگونگی پیگیری و تامین آن کمک می کند . در طراحی معماری دهه های اخیر ایران، کمتر به تاریخ و هویت کشورمان توجه شده است. در گذشته، طرحی ساخته نمی شد که فقط جنبه ی تمایز از طرح های اطراف و یا تقلید از طرح های کشورهای دیگر راداشته باشد؛ مگر آنکه نوآوریآن مفید واقع می شد. متاسفانه در حال حاضر معماران به دلیل منحصر به فرد کردن طرح های خود و یا مورد پسند بودن فرم های ساختمان های غربی از منظر مردم عوام ، معماران خطی می کشند که هم از جنبه ی عملکردی و هم از جنبه ی زیبایی شناختی و تاریخ گرایی، سودی برایمان ندارد. چه بسا برای هویت بناهای باستانی و درنتیجه برای تمدن 2500 ساله ی ایران، خطر آفرین می باشد. اگر از کنار ساختمان های شیک و لوکس شهری عبور کنید با برج های سر به فلک کشیده ای مواجه می شوید که به هیچ دوره تاریخی و مکانی ما تعلق ندارند و تنها حسی از اشرافیت را به رخ می کشانند. این بناها به سبک کلاسیک معروف هستند که برداشتی فرمال از بناهای یونان و روم باستان می باشد. هدف این بحث معرفی سبک کلاسیک و تاثیر آن بر معماری ایرانی و نمای مجتمع های شهر تهران می باشد .

کلیدواژه ها:

هویت ، سیمای شهری ، نماهای سبک کلاسیک ، اقتصاد ، جامعه ، نما