تاملی بر جرم بودن روزه خواری در حقوق ایران

یکی از رفتارهایی که به عنوان جرم توسط دستگاه عدالت کیفری مورد برخورد قرار می گیرد، روزه خواری است. آنچه مورد استناد جرم بودن این رفتار در حقوق ایران است، ماده 638 قانون تعزیرات مصوب 1375 است؛ در حالیکه ماده 638 در هر دو دو جزء خود ارتباطی با روزه خواری ندارد. از طرف دیگر رجوع به منابع فقهی برای مجازات روزه خواری به عنوان رفتاری مجرمانه نیز در نظام حقوقی ایران قابل پذیرش نیست. زیرا اصول متعدد قانون اساسی مانند اصل 36 و بند 4 اصل 156، اصول مربوط به تفکیک قوا، قاعده فقهی قبح عقاب بلابیان و نیز حفظ حقوقی و آزادیهای فردی، مانع از تمسک به این منابع در جرم انگاری و تعیین مجازات می شوند. بدیهی است که در صورت نیاز به جرم انگاری چنین رفتاری، تنها نهاد صالح برای جرم انگاری و تعیین مجازات برای روزه خواری مجلس شورای اسلامی خواهد بود

کلیدواژه ها:

روزه خواری ، اصل قانونی بودن جرم ، قانون تعزیرات 1375 ، قانون اساسی