رابطه بین هوش عاطفی و امید تحصیلی با اضطراب امتحان دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر مرودشت

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش عاطفی و امید تحصیلی با اضطراب امتحان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر مرودشت بوده که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 185 نفر به عنوان حجم نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش عاطفی شوت و همکاران 1998 ، اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران 1375 و امید تحصیلی سامانی و سهرابی 2011 استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیلاطلاعات حاصل از داده ها در سطح آمار استنباطی از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش عاطفی و امید تحصیلی با اضطراب امتحان رابطه منفی و معنادار وجود دارد و اینکه هوش عاطفی و امید به تحصیل به طور منفی دارای قدرت پیش بینی معنادار برای متغیراضطراب امتحان می باشد. همچنین یافته ها نشان داد که بین هوش عاطفی، امید به تحصیل و اضطراب امتحان دانش آموزان پسر و دختر تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، امید به تحصیل ، اضطراب امتحان